ongeneeslijk ziek Archieven - Sestra

ongeneeslijk ziek

19 mei, 2020

Gebombardeerde stad

Er zijn goede uitslagen, wordt me meegedeeld als we bij de chirurg komen om de operatie te bespreken. Als ze vertelt wat die precies inhouden, moeten mijn hersenen in de versnelling om het bij te kunnen benen.
6 juni, 2017

Cabriolet

Misschien heb je het al voorbij zien komen op mijn Facebookpagina. Ik heb een scootmobiel. Ook wel mijn nieuwe cabriolet genoemd. Dat klinkt wat aangenamer. Samen met de kinderen kan ik zelfstandig op pad.
12 mei, 2017

Mama, dank je wel

‘Veters strikken.’ Een schoen met loshangende veters wordt met een zwaai op mijn schoot gelegd. Verbaasd kijk ik mijn dochter aan. ‘Hoe vraag je dat netjes?’ Er volgt een diepe zucht. Dan kijkt ze me lachend en heel lief aan.
26 april, 2017

Oud worden

Mensen die me kennen, weten dat ik de afgelopen jaren best moeite heb gehad met klagende ouderen. Opmerkingen die ik naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen, vond ik lang niet altijd leuk.
20 april, 2017

Doe dat masker af!

Voor me staat de tafel, waarop ik moet gaan liggen – de bestralingstafel. Al snel wordt het strakke masker weer om mijn hoofd getrokken. Mijn ogen worden dichtgeknepen, door mijn neus komt geen lucht meer.
11 april, 2017

Los – vast

Het is stil om me heen. Eindelijk lig ik helemaal alleen in een ziekenhuiskamer. De zon schijnt langs de gordijnen en ik voel de zonnestralen op mijn armen. Ik kan niet om me heen kijken. Mijn ogen zitten dicht door het vele vocht in mijn gezicht.
24 maart, 2017

Moeder in het gezin

Het boek Van onschatbare waarde is uit! Wat een bijzonder moment toen ik het boek voor het eerst in mijn handen had. Een boek over de bijzondere rol die je als moeder binnen het gezin mag hebben.
17 maart, 2017

Ruimte in mijn hoofd

Johan zit naast mij aan mijn ziekenhuisbed. Ik voel weer een enorme hoofdpijnaanval komen opzetten. Als het weer wat afzakt en ik weer iets kan zien, zie ik dat er twee artsen naast mijn bed staan.
18 januari, 2017

In goede handen

Mijn jongste dochter, Story Jane, maakt tekeningen van mij met ontelbare littekens. Ze volgt ze met haar kleine vingertjes en vraagt wanneer ze weggaan. De wonden van mijn vele operaties drijven haar vreemd genoeg naar mij toe.