dood
9 januari, 2020
Soms beland je in een land dat je alleen kent van horen zeggen. Dat overkwam mij afgelopen week. Ik ben beland in het land van de mammografie, echoscopie, MRI-scans en PET-scans. Het land van puncties en een biopt.
21 november, 2019
Al lange tijd was ze ziek. Darmkanker, uitgezaaid naar lever en longen. Alle hoop werd ons ontnomen toen we het bericht kregen. Maar ze streed dapper. Bijna vijf jaar lang. Van operatie naar chemokuren naar bestralingen.
11 augustus, 2019
Heb je er weleens over nagedacht hoe je later herinnerd wilt worden? Wanneer je begraven bent en anderen je spullen opruimen. Wanneer al je laden leeggeruimd, je en je spullen verdeeld worden.
2 januari, 2019
Oud en nieuw, ondanks alle clichés is het voor mij toch een moment van even stilstaan. Dit jaar nog wat meer dan andere jaren, want dit jaar, vorige maand eigenlijk pas, overleed mijn vader.
24 augustus, 2018
Het is alweer een tijdje geleden dat ik als vrijwilliger in ons plaatselijke hospice werkte, maar sommige mensen en sommige momenten zullen me altijd bijblijven… Het was de avond vóór oudjaar.
24 juli, 2018
Het is inmiddels jaren geleden, dat God mij en mijn man nog een zoon beloofde. Onze dochter bidt al haar halve leven mee. Wijzelf waren er minder mee bezig. God doet immers wat Hij belooft?
19 maart, 2018
Deze week moest ik het gewoon weer doen: met de honden naar het strand. Voor hen een feestje, voor mij deze keer een must. In twee weken tijd werd ik vier keer geconfronteerd met de dood.
25 januari, 2018
Angst; vroeger dacht ik dat dat iets was wat in de loop van de tijd vanzelf zou verdwijnen. Als ik groot was, zo veronderstelde ik, zou ik niet meer bang zijn. Niet voor spinnen en niet voor monsters onder mijn bed.
7 december, 2017
Doodgaan. Ongewild speelt dat woord de laatste tijd vaak door mijn hoofd. Niet omdat ik nu zo graag wil sterven, maar omdat de dood overal op de loer lijkt te liggen, om vervolgens toe te slaan.