13 februari, 2017
Het is zondag. De rest van het gezin is naar de kerk. Ik ga niet mee. Zoals ik ondertussen al maanden niet meega. Omdat daar mijn eenzaamheid de proporties aanneemt van het kerkgebouw.
24 januari, 2017
Zo veel enthousiasme heb ik al een jaar niet bij je gezien. Je woorden buitelen over elkaar, als kleuters die het schoolplein bestormen. Even lijkt het alsof het nooit anders is geweest.
21 juli, 2016
Je vijanden liefhebben en goed zijn voor degenen die ons haten, is in de praktijk niet zo makkelijk. Maar heb je je weleens afgevraagd of deze opdracht een noodzakelijke stap is op weg naar heelheid en vrijheid?
7 juli, 2016
Het hoofd neergebogen, schouders een beetje hangend – zo zit ze op de rand van het bed. De deur staat op een kier open, ik kan haar een paar seconden zo bekijken zonder dat ze weet dat ik aan de andere kant sta.
1 juli, 2016
Sommige mensen hebben alles in zich om een prachtige vlinder te worden, maar blijven toch een rups, en dat terwijl ze vaak zo veel mogelijkheden, zo veel potentie hebben om uit de cocon te komen…
2 mei, 2016
Lieve mama. Dit jaar word ik veertig. Laatst realiseerde ik me dat jij, toen je net zo oud was als ik nu, je kinderen al kwijt was. Getrouwd of op kamers. Je kon niets meer aan de opvoeding toevoegen.
28 maart, 2016
Zou het goed komen met haar? De moeder zat naast het ziekenhuisbed en aaide de magere, bijna doorzichtige handen. Zou het, na alle jaren van wanhoop en wachten, dan toch mogelijk zijn?
18 maart, 2016
Wat heb ik ernaar uitgekeken… het moment dat ik 18 zou worden! Voor mij was dat de dag dat de geheime wereld van de volwassenen zich aan mij zou openbaren en ik tot deze ‘orde’ toe zou mogen treden.
26 februari, 2016
Sinds ik tussen het prikkeldraad zit, heb ik tijd voor dingen. Dingen die ik vroeger een twijfelachtige eer vond, als je daar je tijd aan besteedde. Zoals sokken breien en je strijkgoed elke week wegstrijken.