Mama, dank je wel

‘Veters strikken.’ Een schoen met loshangende veters wordt met een zwaai op mijn schoot gelegd. Verbaasd kijk ik mijn dochter aan. ‘Hoe vraag je dat netjes?’ Er volgt een diepe zucht. Dan kijkt ze me lachend en heel lief aan en zegt: ‘Oké, allerliefste mama van de hele wereld, wil je alsjeblieft mijn veters strikken?’

Allerliefst mama, dat wil ik wel zijn! Ik weet dat ik niet de perfecte moeder ben, al blijf ik dat doel wel nastreven. Het horen van het woord ‘mama’ geeft mij een bijzonder gevoel. Dat mijn kinderen mij ‘mama’ noemen, zie ik als een eer. Zij maken dat ik een bijzondere functie heb: moeder zijn.

Een paar weken geleden dacht ik er dieper over na, toen een van de kinderen uit het niets zei: ‘Stel je voor dat jij er niet meer bent, krijgen we dan een nieuwe mama?’ Even voelde het alsof de wereld stilstond. Hun moeder zal ik altijd blijven, dat weet ik, maar ik hoop dat ik zo lang mogelijk echt bij hen kan zijn om hen te troosten en om samen met hen te lachen; erbij aanwezig zijn.

Soms fantaseer ik over de toekomst. Heel apart, want ik leef eigenlijk toekomstloos. Toch droom ik soms dat mijn kinderen groot zijn en bij mij aan tafel zitten en dat we samen herinneringen ophalen. Ik ben zo benieuwd hoe zij dan terugkijken op hun jeugd. Wat heeft een grote rol gespeeld en welk gevoel komt er bij hen boven bij het woord ‘mama’?

In Spreuken 31 staat : Haar kinderen zijn trots op haar, haar man vindt haar geweldig. Hij zegt: ‘Er zijn veel goede vrouwen, maar jij bent de allerbeste!’ Beloon haar voor haar harde werken, geef haar de eer die ze verdient. (Spreuken 31:28-29, 31) Hoe bedanken de kinderen jou? Wat zie jij als een blijk van waardering? Een aan elkaar geplakt knutselwerkje, een leeggegeten bord, kinderen die netjes spreken?

Een bedankje zit lang niet altijd in de woorden die de kinderen spreken, maar elk kind zal je op een andere manier bedanken. Soms moet je even stilstaan om te kijken hoe vaak je kinderen ‘dank je wel’ zeggen. Daar heb ik niet altijd het geduld voor en dan zet ik dit nummer van Gerald Troost op. Even wegdromen en denken aan mijn eigen moeder. En soms doe ik dan even alsof mijn kinderen dit zingen.

Bij het schrijven van deze blog realiseer ik me dat er ook vrouwen zijn die geen moeder zijn of niet kunnen worden. Maar ieder mens op aarde heeft een moeder (gehad). Welk gevoel komt er boven bij het woord ‘mama’? Hoe kijk je naar je eigen moeder? Is zij een voorbeeld voor je? Wat doe jij anders? Als ik naar mijn eigen jeugd kijk, is de sfeer die in huis hing van groot belang. Een moeder heeft daarin ook een rol.

Ik wens iedereen een mooie Moederdag. Een dag om aan je moeder (terug) te denken. Bij onze kinderen begint de spanning nu al. De knutsels liggen al tussen de kleren en onder het bed verstopt. Dat doet mij denken aan wat mijn dochter vorig jaar zei…

‘Mama, ik mag niet vertellen dat je een hart met kralen krijgt.’