Doe dat masker af!

Voor me staat de tafel, waarop ik moet gaan liggen – de bestralingstafel. Al snel wordt het strakke masker weer om mijn hoofd getrokken. Mijn ogen worden dichtgeknepen, door mijn neus komt geen lucht meer. Alleen mijn mond kan een beetje open en het is alsof ik ademhaal door een rietje.

Het masker wordt vastgezet en ik moet me rustig houden, maar diep vanbinnen ben ik onrustig. Om me heen wordt het stil, ik lig alleen. Dan begint het bekende geluid weer en achter mijn oogleden zie ik de bekende lichtflitsen. Mijn hoofd wordt bestraald. Ik wil wegrennen, maar zeg tegen mezelf: Niet nadenken en doorgaan!

Eindelijk gaat de bel en de verpleegkundigen komen binnen. Ik ben klaar! Dit was eindelijk de laatste bestraling! Het liefst spring ik van de tafel en ik zou wel met iedereen een vreugdedansje willen maken. Er is opluchting, maar ergens voel ik me ook kapot vanbinnen. Gebroken.

Maar op dat moment is het enige wat ik denk: Doe dat masker af!

Eenmaal in de auto kijk ik naar het masker in mijn handen en ik denk terug aan de woorden die door mijn hoofd gingen, toen ik klaar was. Doe dat masker af. In mijn hoofd vormt zich weer een blog. Zojuist was ik opgelucht en heb ik gelachen in het ziekenhuis, maar eigenlijk kon ik ook wel huilen. Ik voel me zo kapotgemaakt – en toch wil ik doorgaan.

Lang niet altijd laat ik zien hoe ik me echt voel en ik vraag me af of dat ook voor anderen geldt. Hoeveel mensen dragen een masker? Ken je het gevoel dat je soms een rol aan het spelen bent? Misschien heb jij zo’n strak masker om je hoofd dat je amper kunt ademhalen. Een masker dragen, kan ontzettend beklemmend zijn. Hoe zou je het vinden als andere mensen hun masker afzetten?

In mijn boek Van onschatbare waarde schrijf ik er ook over. Mensen zien vaak niet aan de buitenkant hoe iemand zich vanbinnen voelt. We kunnen de schijn behoorlijk goed ophouden. Ik vind het bijzonder mooi om de kwetsbaarheid van mensen te zien, al is ‘kwetsbaarheid’ misschien niet het goede woord. Ik kies liever voor het woord ‘puurheid’ – zien hoe mensen echt zijn. Puur naar elkaar, maar ook naar de Vader. Het is prachtig om de puurheid van een kind te zien!

Het is een paar dagen later. Vanuit mijn bed in de kamer kijk ik naar de spelende kinderen. Ze zijn wat onrustig. Ineens bedenk ik me dat ik nog wat gezichtsmaskertjes in badkamer heb liggen; een ‘doe ’s gek’-actie! Het duurt niet lang voordat we met gekleurde, ingesmeerde gezichten in de kamer zitten. De jongens badderen met hun voeten in een voetenbadje. De stralende ogen en het lachen van een kind zijn zo puur.

Dochterlief kijkt me aan en veegt met haar vinger over mijn wang. ‘Mama, je hebt best een dik hoofd.’ En nog voor ik iets terug kan zeggen, roept zoonlief vanaf de bank: ‘Dat weet mama zelf ook wel.’

Kijk, dat is puurheid in pure vorm. En ik kan er deze keer best om lachen.

Ook zin in een ‘doe ’s gek’-actie? Organiseer samen met kinderen of vriendinnen een maskeravondje. Lekker tutten met een voetenbadje met massage (vinden kinderen heerlijk!), maskertje, nagellakje… En misschien valt er, door een masker op je gezicht te smeren, wel een ander masker af. Heb je geen maskertje in huis? Waterverf kan ook. Veel succes!