De veertigdagentijd wordt ook wel ‘vastentijd’ genoemd. Vasten is van oorsprong het geheel of gedeeltelijk onthouden van eten of drinken voor een bepaalde periode. Met als doel om je meer op God te richten.
Terwijl mijn benen de trappers in beweging houden, staar ik in het water van de Oude Rijn. Het water glinstert op deze morgen. Flarden van het interview van zojuist dwalen nog door mijn hoofd.
De psalmen, als kind moest ik ze leren, berijmd en onberijmd, en wat had ik er een hekel aan! Maar nu, tientallen jaren later, vind ik het heerlijk dat ik ze heb meegekregen en moest leren.
Zal ik eens iets zeggen? Vroeger vond ik schrijvers maar eigenaardige mensen; de een zag er nog vreemder uit dan de ander, om nog te zwijgen van hun hobby's. Kortom: raar volkje. En toen… werd ik zelf een schrijver.
Ik zit er weer. Aan de witte, houten plank die voor bureau doorgaat. Op de stoel waar ik zelfs nog repetities aardrijkskunde in heb geleerd. Mijn vingers duwen op de toetsen van m’n laptop.
Love to pray, dat is de titel van mijn nieuwste boek. En wat mij betreft, klopt het: ik houd van bidden. Toch heb ik niet altijd zo’n liefde voor het gebed gehad. Vroeger worstelde ik ermee, omdat ik het vaak vergat...
Notitieboekjes, heb je er daar ooit genoeg van? Per slot van rekening valt er altijd wel iets te onthouden; of het nu gaat om een mooie Bijbeltekst, een prachtig lied dat je niet mag vergeten of iets heel anders.
Herken jij het? De eerste week van de vakantie is nog wat onwennig en moet je echt bijtanken. De tweede week gaat het al wat makkelijker en komen je lichaam en geest tot rust. Je krijgt de gelegenheid om na te denken.
De kerkdienst: een rustpunt in je week? Of een moment waarop allerlei gedachten op je afkomen en je afleiden? Het kan zomaar zo zijn dat je naar de kerk gaat met het voornemen je te concentreren op de preek.