Soms beland je in een land dat je alleen kent van horen zeggen. Dat overkwam mij afgelopen week. Ik ben beland in het land van de mammografie, echoscopie, MRI-scans en PET-scans. Het land van puncties en een biopt.
Ik zit op de bank. Ben te moe om zelfs maar een boek te lezen en heb hevige pijn, dus ik heb alle tijd om terug te denken aan de mooie dingen die in de achterliggende jaren gebeurd zijn.
Dit is niet het leven dat ik heb besteld. Dat las ik laatst als titel op een boek en die woorden zetten me aan het denken. Ik begon te fantaseren over wat voor leven ik zou bestellen.
Veel zelfzorgproducten uit de drogist of apotheek lijken makkelijk en handig, maar ze zijn niet altijd even duurzaam. Zo zitten deze producten vol met ongezond hulpstoffen: E-nummers.
Zoekend loop ik door de winkel. Ik ben al door alle paden gelopen, maar kan niet vinden wat ik zoek. Kaas, brood, melk… Nee, dat zoek ik allemaal niet. Vertwijfeld kijk ik om me heen.
Door mijn chronische klachten is het regelmatig lastig om te beslissen wat wijsheid is. Ga ik naar die verjaardag of blijf ik thuis? Ga ik naar het judo-examen van de kinderen? Mag dit? Kan dat? Zou ik…
Oud en nieuw, ondanks alle clichés is het voor mij toch een moment van even stilstaan. Dit jaar nog wat meer dan andere jaren, want dit jaar, vorige maand eigenlijk pas, overleed mijn vader.
Sinds het de laatste weken nog donker is als ik wakker word, wil ik me ’s ochtends steeds omdraaien en niet meer wakker worden, tot de zon weer schijnt en de krokussen uitlopen.
Het is een woord dat onze taal het afgelopen decennium heeft verrijkt: mantelzorg. Volgens de dikke Van Dale is mantelzorg ‘aanvullende, niet-beroepsmatige hulpverlening aan hulpbehoevenden’.