We zitten met zijn vijven in de auto. We gaan uit eten, omdat Rosa vier maanden naar Afrika gaat. Een reis waar ze al jaren naar uitkijkt. We vinden het superleuk en spannend, en zijn al weken in een licht hysterische stemming.
How He loves us, ooh how He loves us. De muziek schalt in mijn oren. Ondertussen stap ik met twee gewichten een trapje op en neer. Doodvermoeiend, maar heel gezond. Ik heb zin om hard mee te zingen.
Vrijdagochtend, tegen tienen. Een kakofonie van geluiden verwelkomt me... Het is weer tijd voor onze orkestrepetitie. Sinds jaar en dag maak ik deel uit van een 'seniorenorkest', mannen en vrouwen van 55+.
Ik las laatst dat Ad den Besten is gestorven. Hoewel ik hem nooit heb ontmoet, geen interviews met hem heb gehoord of artikelen van hem heb gelezen, roept zijn naam gelijk van alles op. Ik ken hem uit het Liedboek.