Pasen

De uren van de sabbat moeten zich voortgesleept hebben voor Maria uit Magdala, Johanna, Maria de moeder van Jakobus. Ze hadden geurige olie en balsem klaargemaakt, maar ze moesten zich houden aan de rustdag.

Het doek valt op ons toneel in de vorm van dikke duisternis. Het Licht van de wereld staat op het punt gedoofd te worden, al is het maar voor korte tijd. Net voor Hij zijn laatste adem uitblaast, schreeuwt Jezus met luide stem: ‘Vader, in uw handen leg ik mijn geest.’

Alsof de lichamelijke wonden nog niet genoeg zijn, veroorzaken die bij een kruisiging nog niet eens de uiteindelijke dood. De dood sluipt langzaam dichterbij door uitputting en verstikking. Het wordt steeds moeilijker om het hoofd rechtop te houden.

Volgens de eeuwenoude gewoonte werd het kruis op de grond gelegd, waarna Christus er uitgestrekt op werd gelegd. Ik kan me niet indenken hoe het is om degene te zijn die de juiste plek op de huid zoekt, de spijker plaatst, en er vervolgens een hamerslag op geeft.

Ik herinner mij een spelletje uit mijn kindertijd, waaraan ik gewoonlijk op alle mogelijke manieren probeerde te ontkomen. Het heette ‘Koning van de berg’. De spelers zochten een wat hogere plek uit, die ‘de berg’ werd.

Zonder het evangelie van Marcus hadden we niet geweten dat Christus de naam ‘Abba’ gebruikte op het moment dat Hij het uitschreeuwde naar zijn Vader. Toen Christus Jezus zich op de grond liet vallen, riep Hij uit: ‘Abba, Vader!’