Verrader. De zwakste schakel. Een last. Zo dacht ik jaren geleden over mijn lijf. Want het sputterde tegen. Deed niet wat ik wilde. Terwijl ik sterk (nee, supersterk!) was en de wereld aankon, gooide mijn lijf de handdoek in de ring. Eerst haalde het kwajongensstreken uit: beetje irritant, maar niet extreem hinderlijk. De plagerij begon met eczeem, een prikkelbare darm, tintelende vingers, opgezwollen ogen. Ik nam het niet al te serieus. Ik nam de huisarts, die vond dat mijn klachten stress-gerelateerd waren, evenmin serieus.