In januari waren we met ons gezin op vakantie. We spraken tijdens een wandeling door de heuvels in een café een man die al zijn hele leven als sportleraar en fitnesstrainer in de gevangenis werkt.
Het is zaterdagmorgen. In ons appartement moet er iets gerepareerd worden in de badkamer en er komt al vroeg iemand langs. Onze klusjesman komt uit Slowakije en werkt zes dagen per week.
In de 20+-groep van mijn kerk zat een tijdje een jongeman die gevlucht is uit Iran. Telkens als ik hem ontmoette, werden mijn ogen geopend voor een wereld die ik niet ken.
Overal zie je talentenjachten. Je mag uitblinken in je talent. Maar het kan je ook onzeker maken en jezelf doen afvragen: Heb ik zelf wel een talent en durf ik er iets mee te doen?
Hemelvaart is een beetje een ondergesneeuwde hoogtijdag van de christenen. Echt vieren doen we Jezus’ hemelvaart niet. En dat terwijl het juist wel een feestelijke gebeurtenis is.
Het was de bibliotheek in Amsterdam die besliste dat de leden hun boeken, cd’s en dvd’s boetevrij inleveren, in de hoop dat mensen dan de boeken die ze al veel te lang in huis hebben terug zouden brengen.
Ik zal nooit vergeten dat mijn wiskundeleraar na de zomervakantie vertelde dat zijn zoon verongelukt was tijdens een bergwandeling. Het wonderlijke was dat op de rouwkaart een tekst uit Psalm 121 stond.