Eerder dit jaar schreef ik over het schurkenduo hoge bloeddruk & slecht cholesterol. Boeven van de onderste plank, die het onder andere op menopauzale vrouwen hebben voorzien. Je moet ze dus snel inrekenen.
Jongleren? Ik was er jarenlang reuzegoed in. Hoe meer bordjes ik liet balanceren op een stokje, hoe leuker ik het vond. Als ik een vriendin belde, lakte ik al kwekkend mijn nagels en streek een bloesje.
In deze fase van ons leven ontkom ik er gewoon niet aan – een blog over opruimen. Nog niet zo lang geleden zijn we verhuisd van een ruime vrijstaande woning met grote tuin naar een veel kleiner appartement met balkonnetje.
Mensen die me kennen, weten dat ik de afgelopen jaren best moeite heb gehad met klagende ouderen. Opmerkingen die ik naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen, vond ik lang niet altijd leuk.
Smeerlappen zijn het. Achterbakse hartenbrekers. Ze rukken sluipenderwijs op en vervuilen je vaatwerk. Hun doel: een aanslag plegen op je hart of brein. Ik heb het over het misdadige duo ‘hoge bloeddruk & slecht cholesterol’.
De taart is op. Het feest is voorbij. En ik blijf achter in de wetenschap dat ik zojuist weer een belangrijke grens gepasseerd ben. Ik ben zestig. Alleen weet ik nog niet zo goed wat ik me daar bij voor moet stellen.
Een getal is maar een getal… toch? Maar vooral bij het ouder worden is elke verjaardag een belangrijke mijlpaal. Een moment van reflectie. Van confrontatie.
Donderdagmiddag, al ver na vijven, hoor ik een bericht van de huisarts op mijn antwoordapparaat. Of ik de praktijk even wil bellen. Ik denk al direct te weten waarover dit gaat: mijn mammografie is niet goed.
Koning Saul in een geruit colbert met vlinderstrik? David in spijkerbroek achter z’n laptop? Elektrische gitaren in plaats van een harp? Ik zie het voor me – niet via mijn geestesoog, maar in het echt.