Van kruipen en klimmen tot tellen en tekenen. Wat leert een kind de eerste jaren al veel. Vrijwel alles wat vanzelfsprekend lijkt, is ooit aangeleerd. Ik doe dat ook bij mijn eigen jongens.
Wonderlijk, hè, in slechts luttele jaren voltrekt zich de transformatie van kind naar volwassene. Heel natuurlijk, maar als het je eigen kind betreft, is het even wennen, en blijk je de snelheid van dit proces niet altijd bij te kunnen benen.
Van filosoof René Gude is de uitdrukking dat het leven een gedoetje is. Ook wat betreft opvoeding. Want hoe je er ook over denkt, iedere ouder zal beamen dat opvoeden vooral ook een hoop gedoe is.
Aan de man, dat is wat sommige mensen mij het liefst zien. Althans, dat vermoeden heb ik. Ze zeggen het niet hardop, maar vinden het wel en de laatste tijd laten ze dat steeds duidelijker blijken.
In de kleuterklas kende ik de codezin. Ik vroeg gewoon: ‘Heb je vandaag gewerkt of gespeeld?’ en ik kreeg een vrij bevredigend verslag van wat zich die dag binnen en rond de schoolmuren had afgespeeld.
Wat vind je belangrijk in de opvoeding? Vraag dat aan tien verschillende ouderparen en ze zullen je allemaal een ander antwoord geven. Elke vader en moeder houden er andere normen en waarden op na.
Weet jij dat je ontzettend rijk bent? Laatst was ik in Moldavië om daar de Engelse LEEF-boeken te brengen waar diverse organisaties mee gaan werken. Wat mij altijd interesseert, zijn de dromen van mensen.
Terwijl ik naar het lege bakje chocolaatjes op het aanrecht staar, denk ik terug aan het gesprek met een vriendin, jaren geleden. Hoogzwanger en hoogst verontwaardigd was ik.
Fouten zijn ellendige verschijnselen. Ze maken onzeker, inspiratieloos, laten openheid, durf en levenslust als sneeuw voor de zon verdwijnen. Fouten doen mij denken aan de rode pen van de juf op de basisschool.