Ik ben zo druk!

Ken je dat? Dat je mensen vraagt hoe het gaat en dat dan als standaardantwoord komt: ben zo druk! En om heel eerlijk te zijn, is dat ook altijd mijn antwoord. Iemand zei pas zelfs dat ze van mij snapte dat ik later reageer dan normaal, omdat ik altijd zo druk ben. Maar of ik daar nou zo gelukkig van word? Heel eerlijk gezegd, helemaal niet. Ik schrok er zelfs een beetje van. Als je het zo druk hebt, gaat de focus al snel naar jezelf. En daardoor loop je langzaam leeg.

Ik zie het zo. God vult mijn emmertje om door te kunnen geven aan anderen. Maar wat nou als dat emmertje niet meer gevuld wordt, maar je wel blijft doorgeven? Juist.
We hebben die rustdag en God bovenal keihard nodig.

Het mooie is dat de teksten die er in Leviticus op volgden me ook zoveel leerden (en me een beetje op mijn nummer zette): “Ga bij het binnenhalen van de oogst niet tot aan de rand van de akker en raap wat blijft liggen niet bijeen, maar laat het liggen voor de armen en de vreemdelingen. Ik ben de HEER, jullie God.”

Ik moest bij deze tekst denken aan dat je, door je maar te richten op alle dagelijkse bezigheden, niet meer ziet wat er om je heen gebeurt. Je ziet de noden niet van anderen, hebt geen tijd meer voor dat bakkie koffie met een kletspraatje, geen tijd meer om eens langs te gaan bij de buurvrouw die zo vaak alleen is. Die zevende dag is ook een deel van je tijd apart zetten om je uit te strekken naar anderen. Eens op bezoek gaan bij je oma (ik kom snel weer, oma!) of ouders. Maar er staat ook dat het een rustdag moet zijn die aan de Here gewijd is. Naast omkijken naar je naasten, is het ook een goede dag om je te verdiepen in het Woord. Marcus 4:18-19 onderschrijft het effect van het richten van je blik op de dagelijkse zaken: ‘Weer anderen zijn als het zaad dat tussen de distels is gezaaid: ze hebben het woord wel gehoord, maar de zorgen om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom en hun verlangens naar allerlei andere dingen komen ertussen en verstikken het woord, zodat het zonder vrucht blijft.’

Je bent dus blijkbaar ook een makkelijk slachtoffer als je je blik richt op de dagelijkse dingen in plaats van op Hem. Het brengt zorgen in je leven en je bent gevoeliger voor verleidingen.

De Heer heeft de zondagsrust dus niet ingesteld om ons te plagen. Tijdens de politieke debatten hoor ik vaak: het moet een eigen keuze zijn! Maar het is wel duidelijk dat de Heer het beste met ons voor heeft. Hij wil niet dat we burn-out door het leven gaan, opgeslokt door de dagelijkse dingen. Ons slepende van de ene afspraak, naar de andere. Vermoeid en leeg. Dat is wat ook in Psalm 127 staat: ‘Vergeefs is het, dat je vroeg opstaat, je laat te ruste legt, je aftobt voor wat brood: hij geeft het zijn lieveling in zijn slaap.‘

Tja… en als je dan weer denkt aan het standaardantwoord van velen met mij: “ben zo druk!”, dan denk ik: Waarom eigenlijk? Voor wie doen we dat allemaal? Niet voor God blijkbaar, want Hij vraagt het niet van ons. Doen we het dan om onszelf beter te voelen?

Komende zondag ga ik niet meer een wasje draaien, een bed verschonen, nog even snel een stukje schrijven. Ik ga voor de zondagsrust, want dat is een cadeautje dat ik van Hem heb gekregen om het emmertje weer gevuld te krijgen.