Het principe van zondag als rustdag vond ik altijd maar ouderwets. Ik deed op zondag nog altijd van alles: het nodige plan- en regelwerk voor de komende week, vrijwilligerstaken, huishouden en zelfs weleens werk.
Weet je dat je een lerares bent? Het is zo, of je het nu beseft of niet… En je kunt op verschillende manier onderwijzen: door woorden, door daden, door je houding en door je persoonlijke interesses.
Wij gaan er als gezin graag op uit, en afgelopen zomer zijn we voor het eerst met onze meiden richting het zonnige Zuid-Frankrijk gereden. Zo gebeurde het dat we op een dag in een schattig Frans dorpje belandden.
Een glimlach krult mijn mondhoeken terwijl ik mijn jas nog iets verder dichttrek. Het is fris buiten, maar het voorzichtige zonnetje belooft beterschap. Naast mij op de tuinbank zit Oudste Zoon.
Stel, je hebt achttien kinderverjaardagen georganiseerd. Voor jongens. Wat kun je de negentiende dan nog cadeau geven? Met dat dilemma vulde ik de afgelopen weken mijn dagen. LEGO? Mwah.
Stel, je bent puber. Je prefrontale cortex is nog niet rijp en je kunt nog niet goed plannen en gevolgen op de lange termijn overzien (ook al denk je daar zelf anders over), maar je ziet ook de wereld aan je voeten liggen.
Hoe voed jij op? Je was vast van plan het allemaal zo goed mogelijk te doen, maar helaas, je bent geen perfecte ouder. Je lieve pubers zijn natuurlijk ook niet te beroerd om je dat duidelijk te maken.
Ik mag dan van ritme en regelmaat houden, de wekker van 6.45 uur gaat áltijd te vroeg. Zeker als het koud is. Dan ligt het bed op z’n allerlekkerst. Opstaan? Snoozen, zul je bedoelen!
Het was tijdens het lezen van Mijn verhaal van Michelle Obama, dat ik bleef haken. Het waren slechts zes woorden, maar blijkbaar triggerden ze iets van waarde. Een onderwerp waar ik iets mee wil… of moet… of mag.