17 januari, 2021
We leven in een tijdsgeest waar alles instant moet. Alles moet snel, hip, leuk en makkelijk. Niets moet moeite kosten. Normen vervagen. We kunnen als christenen soms best wat somber zijn over de tijd waarin wij leven.
10 januari, 2021
Op elk moment van de dag woedt er een strijd om je heen. Een strijd die je niet kunt zien maar die je wel in elk aspect van je leven kunt voelen. Een heel reële vijand is namelijk krijgslisten tegen jou aan het uitdenken en wil je overweldigen.
3 januari, 2021
Veiligheid. Vertrouwdheid. Rust. Daar denk ik aan als ik het woord ‘thuis’ hoor. Een plek waar je je op je gemak voelt, waar je helemaal jezelf kunt zijn. Een plek die jouw sfeer uitstraalt, met spullen die jij hebt uitgekozen.
27 december, 2020
Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met het nieuws. Aan de ene kant vind ik het fijn dat ik op de hoogte word gesteld van de belangrijke dingen. Maar anderzijds leiden de nare berichten er vaak toe dat ik ga piekeren.
20 december, 2020
In de Bijbel staat heel wat keren ‘wees niet bang’ of ‘vrees niet’. Na die woorden volgt meestal iets wat God doet. Zoals dat Hij je terzijde staat, beschermt of je zal helpen. Maar in de Jesaja 41:10b is dat niet het geval.
13 december, 2020
Stel je eens voor dat er een plek zou bestaan waar je je zorgen en problemen kunt deponeren; een soort inleverpunt waar je ze mag brengen en achterlaten, zoals je spullen die je niet langer gebruikt en die in de weg staan bij de kringloop brengt.
6 december, 2020
Als ik ergens mee zit, heb ik het daar niet graag over met anderen. En ook mijn angsten houd ik liever voor mezelf. Daardoor weten niet veel mensen het als het niet zo lekker gaat met me.
29 november, 2020
Als je een moeilijke tijd doormaakt en er maar geen verandering in je situatie komt en die ook niet in zicht lijkt, kun je eraan gaan twijfelen of er wel ooit een einde aan zal komen. Of misschien word je zelfs bang dat dat nooit zal gebeuren.
22 november, 2020
Als ik vroeger, als meisje, bang was, kwam mijn moeder vrijwel altijd bij me zitten. Meestal sloeg ze dan een arm om heen en trok ze me tegen zich aan, en dan fluisterde ze geruststellende woordjes. Net zo lang tot de angst verdwenen was.