23 september, 2018
Als enthousiaste tiener deed ik mee aan de Nacht zonder Dak. Van een aantal dozen maakte ik met vrienden een soort hut, waarin we probeerden de nacht door te brengen. Van slapen kwam het niet; het was zo verschrikkelijk koud en ongemakkelijk op de harde ondergrond! Maar ook het idee dat er allerlei ongedierte zomaar over me heen kon kruipen, dat ik niet wist of het hutje in zou storten, als ik me zou omdraaien… Ik ben die nacht nooit meer vergeten. De Nacht zonder Dak wordt georganiseerd om mensen een idee te geven van hoe het slapen in de openlucht door armoede is. De ervaring verwijst daarmee naar dat wat miljoenen mensen dagelijks ondergaan: kou, slapeloosheid, extreme vermoeidheid en honger.
16 september, 2018
Op het moment dat ik deze Binnenkamer schrijf, ben ik net weer terug uit Finland. Voor mij een jaarlijkse traditie, een familiebezoek. Een paar jaar geleden viel dat bezoek in het laatste weekend van juni, het weekend waarin traditiegetrouw het Midzomerfeest wordt gevierd. Aanvankelijk was dat alleen het feest van de zomerzonnewende, zo rond de langste dag van het jaar. Maar toen in de zesde eeuw na Christus missionarissen door Noord-Europa trokken met de opdracht om de heidenen te bekeren tot het christendom, vroegen ze zich af hoe ze van die bewuste dag een ‘kerkelijke feestdag’ konden maken.
9 september, 2018
Afgelopen zondag was ik in een klein kerkje in ons vakantiedorp. De diensten in de zomer hadden daar als thema ‘vrede’. Dit was de laatste dienst in dat rijtje en de preek gaf mij veel stof tot nadenken. Geen pasklare antwoorden, want daar is het thema veel te groot voor. Maar ik heb wel wat (wijze) woorden om op te kauwen en nog eens te herkauwen, en om er dan iets mee te doen. Want ‘doen’, daar gaat het om in de Bijbel, daar gaat het om bij Jezus. Natuurlijk is er ook tijd om te studeren in de Bijbel, te bidden tot God, de woorden te overwegen in je hart, Hem lof toe te zingen. Maar het geloof is vooral ook iets wat je in de praktijk moet brengen. Zoals Hijzelf ons heeft voorgedaan.
2 september, 2018
Ik ben niet echt een zangeres, maar ik vind het heerlijk om lofliederen voor mijn God te zingen. Mijn favoriete liederen zijn de liederen die in de loop van de tijd een persoonlijke lading gekregen hebben, doordat ik ze gezongen heb vanuit mijn eigen ervaringen en liefde voor God. Er is niets wat mij meer reden tot zingen geeft dan een oase van hoop in de woestijnen van het leven. Zo zal het lied Juich voor de Heer altijd bijzonder voor mij blijven omdat ik het voor het eerst hoorde in een periode waarin ikzelf door een diep dal ging. De woorden raakten mijn ziel als een boodschap van God, een boodschap van hoop die me vertelde dat ik dit zou overleven… en zelfs weer tot bloei zou komen.
26 augustus, 2018
We zingen het vaak in de kerk: ‘Heilig is de Heer!’ Maar wat is dat eigenlijk: heilig(heid)? In de Bijbel komen we voorbeelden tegen van wat heiligheid teweegbrengt of in de praktijk betekende: het volk van Israël durft uit angst niet met God te praten, de tempel is een heilige plek waar je niet zomaar mag binnengaan, een verkeerde beweging bij de heilige ark en je valt dood neer… Als het gaat om Gods heiligheid, beven alle mensen die iets van die heiligheid zien van angst en ze vallen in ontzag neer. En terecht, want God is heilig; oftewel: pure zuiverheid. Hij is puur licht. En alles wat niet zo licht, zo zuiver is als die heiligheid, kan daar eigenlijk niet mee samengaan. Zoals ook wij, maaksels van de Schepper, niet zo zuiver en licht zijn door de keuzes die we maken.
19 augustus, 2018
De kwetsbaarheid van deze Iraniër is als een ontmaskering. Een ontmaskering van mijn westerse blik met allerlei voordelen. Een besef van mijn eigen welvaart die ik misschien wel liever helemaal niet met anderen wil delen. Als ik deze Iraniër ontmoet, dan voel ik me niet beter dan anderen, dan vind ik mezelf niet belangrijker en dan denk ik al helemaal niet meer dat ik alles kan. Want hij vertelt dat je in zijn land de ander ontvangt als God Zelf. In hem ontmoet ik een stukje van God. Als ik hem ontmoet, gebeurt er wat in Psalm 131 in de Bijbel in Gewone taal zo treffend beschreven wordt: Ik word rustig en vooral stil. Ik merk dat ik dichter bij God kom, omdat God naar me toe komt in die ander.
12 augustus, 2018
We waren duizenden kilometers van huis en genoten van een vakantie die we hard nodig hadden. Iedereen was nog in diepe rust. Ik pakte mijn dagboek en haastte me naar buiten om tijd door te brengen met Degene Die aan de zeeën hun grenzen heeft toegewezen. Ik deed mijn schoenen uit om te genieten van het koele, korrelige zand onder mijn voeten. Vanaf de kust zag ik de Kunstenaar aan het werk. Nadat God en ik elkaar hartelijk begroet hadden wierp ik een blik op het strand. Er was verder niemand. Wel zag ik de restanten van zandkastelen van de vorige dag. Kinderen én ouders waren blijkbaar bezig geweest met bouwwerken die gedoemd waren om door het water van de oceaan verzwolgen te worden.
5 augustus, 2018
Wanneer heb je voor het laatst een brief met de hand geschreven?, stond er onlangs op het labeltje van mijn theezakje. Daar moest ik eens goed over nadenken. Kaartjes, ja, die schrijf ik nog wel, al komt daar ook de klad in. Een mailtje, appje of pb’tje gaat sneller. Voor een brief moet je echt gaan zitten. Je kunt ook niet iets wissen en opnieuw formuleren, dus je moet goed nadenken voordat je iets schrijft. Als ik zelf een met de hand geschreven brief krijg, koester ik die. Op mijn zestiende kreeg ik een brief van mijn moeder, waarin ze heel persoonlijke, lieve dingen over me zei en haar vertrouwen in me uitsprak. Dat waren we niet zo gewend in ons gezin, dus dat was heel bijzonder.
29 juli, 2018
Ik wil je in deze zomerse Binnenkamer iets moois vertellen over de Bijbel. Voordat ik dat doe, neem ik je graag even mee voor een uitstapje naar het Musée d’Orsay, in Parijs. Daar hangt een impressionistisch werk uit 1874 van Auguste Renoir, getiteld: Lezend meisje. We zien een jonge vrouw. Door het raam achter haar valt licht naar binnen dat via het boek op haar gezicht valt. Welk boek ze leest? Wellicht niet de Bijbel, maar ik vind het toch eigenlijk wel een heel mooi beeld van wat er gebeurt als je de Bijbel openslaat.