In Lukas 7 lees je over de vrouw die Jezus’ voeten zalft. Stel je het eens voor… De deuren van het huis van Simon de farizeeër staan open terwijl Jezus de maaltijd deelt met andere farizeeërs.
Het vrijmoedig naderen betekent dat we niét weglopen van Jezus, maar naar Hem toegaan. Dat we niet onze ogen sluiten, maar openen voor Jezus Christus zelf. Hij is zó anders dan wij, maar ons toch in alles gelijk geworden.
Ik zoek naar een plaats waar mijn ogen tot rust kunnen komen, maar voordat ik het weet, word ik verstoord door alles wat ik zie. Ik zie wat voor ogen is en zoeken naar een plek waar ik vervulling kan vinden.
Bloed is voor mens en dier van levensbelang. Biologisch gezien is het een complexe vloeistof die cellen, voeding, zuurstof, antilichamen tegen ziekten, hormonen en andere stoffen bevat.
Al eeuwenlang wordt er nagedacht over het volmaakte offer dat Jezus heeft gebracht. Maar het is nog niet zo makkelijk om ruimte te maken in je hart en hoofd om werkelijk stil te staan bij het lijden en sterven van Jezus.
Het is Pasen. Jezus is opgestaan uit de dood! Maar wat betekent dat voor het leven nu? Geloven in een opgestane Heer gaat nog verder dan geloven in een Heer Die voor je stierf.
De veertigdagentijd wordt ook wel ‘vastentijd’ genoemd. Vasten is van oorsprong het geheel of gedeeltelijk onthouden van eten of drinken voor een bepaalde periode. Met als doel om je meer op God te richten.
Vieren is danken. Zo voel ik dat. Op vierdagen komen we samen en er is een wonderlijke verbondenheid. Maar we voelen ook gemis om wat ooit was maar nooit meer zijn zal. Vieren is danken, want God is goed.
De eerste keer dat ik deze quote hoorde, raakte die mij diep. De scène is natuurlijk deels verzonnen, maar de waarheid achter deze eenvoudige woorden is haast niet te bevatten.