Dan ben ik pas echt gelukkig…
Dan ben ik pas echt gelukkig’, roep ik al jaren, om vervolgens met hernieuwde energie aan de slag te gaan. Het is mijn dagelijkse liturgie geworden. Dat er aan dit tempo ook een keerzijde zit, frommel ik liever weg. En dat er eigenlijk altijd wel iemand (of iets) is, die mijn aandacht vraagt, laat ik achterwege. Vanwege het gemak, omdat ‘nu’ het enige is, wat telt. Alleen de status van geluk lijk ik steeds maar voor even te bereiken.
De ontevredenheid over wat er allemaal nog moet of ontbreekt, in plaats van tevreden achteroverleunen over wat er al wel is. Want de controle loslaten en me laten verrassen, gebeurt al vaker dan mij lief is. Durven vertrouwen, hoe de omstandigheden ook zijn, is niet echt mijn ding. In plaats daarvan wil ik de dingen liever op een rijtje hebben.
Het is op een avond, dat ik het lees: ‘Als je haast hebt, trap je op de bloemetjes.’ Hoeveel bloemen zijn er al onder mijn voetzolen geplet, omdat ik jachtig onderweg was naar iets wat belangrijker was dan de tere schoonheid van een bloemetje? Meestal heb ik niet eens door dat ik iets vertrap, zo druk als ik ben met mijn eigen planning. Hard werken vind ik vaak belangrijker dan het genieten van de schepping om mij heen. Maar is het eigenlijk niet tegenstrijdig dat we voor een fantastisch uitzicht graag uren reizen, maar zien hoe een boterbloempje in de tuin bij regen zijn blaadjes dichtvouwt, vinden we haast de moeite niet waard. En dat is dus precies de crux.
Waarom is een alledaags natuurverschijnsel als de maan die opkomt, voor een kind een bron van blijdschap? Misschien omdat een kind juist snapt en doorheeft dat het leven nooit ‘gewoon’ kan worden genoemd. Het zit vol verrassingen en ja, ook teleurstellingen. Maar die weerhouden een kind er niet van om alsnog het wonder op te merken
Tekst: © Wat als het langzamer kan? (Anne Marije Baars)
Hoe blijf je vertrouwen als het anders loopt dan je gedacht had? Rust vinden in gewone alledaagse momenten, tevreden zijn met minder en vooral leven vanuit je hart. Anne Marije Baars schreef haar tweede boek over slow living. Door omstandigheden in haar gezin werd ze geroepen om als moeder aanwezig te zijn. Ze neemt je mee in het proces van leren flexibel te zijn, hulp te vragen en los te laten.
Bekijk en bestel hier.
Nieuwe berichten door Sestra (toon alles)
- Oprechte zelfverzekerdheid - 1 augustus, 2023
- Focus - 1 augustus, 2023
- Gebed voor het begin van de vakantie - 18 juli, 2023
