Psalm 23 is een van de meest geliefde psalmen. Misschien is dat wel om alle redenen die David noemt waarom wij dankbaar mogen zijn dat we God kennen:

Wil jij altijd de weg zien als je loopt en ben je gefocust op het vlaggetje van je routeplanner? Zo ja, dan ben je waarschijnlijk net zo’n control freak als ik. Zo nee, dan lijk je vast op mijn tienerdochter. Die gaat gerust op een koude avond met haar vrienden wandelen.

Hoop doet leven. In een wereld vol gebrokenheid en lijden kun je soms hunkeren naar een sprankje hoop. Hoop maakt blij, geeft een verwachting op betere tijden. In het dagelijks leven hebben we soms hoop tegen beter weten in. Lang niet alles wat we hopen komt uit.

De Bijbel is een eerlijk boek. Op veel plekken kom je mensen tegen die God totaal niet snappen. Ze klagen zelfs God aan. Zo’n jammertekst staat in Psalm 22. Laat deze indringende tekst eens tot je hart doordringen.

Het geeft me heel veel rust dat God te vertrouwen is. Het duurde wel even voordat ik dat durfde, God vertrouwen. Zo’n twintig jaar zelfs! Ken je het lied Wat de toekomst brengen moge? Ik had een hekel aan dat lied en kon het lange tijd niet zingen.

In een Nederlandse krant stond jaren terug een artikel met de kop: Sorry, je bent te lelijk. Het ging over kandidaten die vanwege hun uiterlijk waren afgewezen voor de functie waarnaar ze hadden gesolliciteerd.

Omstandigheden kunnen veranderen, en onze gevoelens ook, maar als we Gods Woord steeds voor ogen houden, blijft onze liefde voor Hem ook springlevend. Wist je dat God al van je hield nog voordat jij van Hem ging houden?

Naarmate ik ouder word, zie ik in de spiegel steeds meer gelijkenis met mijn moeder. Ik vind het mooi om gelaatstrekken of eigenschappen van voorgaande generaties terug te zien. Wat ik ook van mijn moeder heb, is mijn liefde voor zingen.

Als je het leven samen met God ten volle wilt leven, kom je op een pad van (door God ingecalculeerde) risico’s nemen. Er zullen dingen op je weg komen die soms (flink) buiten je comfortzone liggen.