‘Ik ga je doorsturen.’ Die vier woorden wilde ik niet horen, maar ze klonken toch begin februari. Ontzet keek ik mijn fysio aan. Ik stotterde nog een beetje en zei: ‘Maar we zouden pas half februari verder kijken.’
Al een heel poosje liep ik bij de fysio, maar één keer per week bleek niet langer genoeg, dus zou ik twee keer per week behandeld gaan worden. Beide keren trainde ik een uur samen met mijn fysio en thuis oefende ik ook veel.
Daar zat ik dan, op de bank. Heel de week. Netflix mijn grootste vriend, mijn huisbroek mijn favoriete kledingstuk, met een zeer lijf en een verdrietig hoofd…
Al maanden, was ik aan het tobben met klachten in mijn bil, die zich uitbreidden naar mijn heup en onderrug. Twee fysio’s kneden er heel wat op los, maar het mocht niet baten. En toen stond mijn levenstrein stil.
Op 2 november vieren we Dankdag voor gewas en arbeid. Een dag waarop we extra stilstaan bij wat we van God ontvingen en dan specifiek gericht op eten en drinken en ons werk.
Wat hebben LEGO en de Bijbel nou met elkaar te maken? Niks, dat klopt. In de Bijbel lees je nergens over die gezellige, gekleurde blokjes waar je kinderen uren mee kunnen spelen.
Zijn jullie weleens ergens in de bergen op vakantie geweest? Waar de heuvels overgaan in rotsen en het soms net is alsof er op de toppen van de bergen is gestrooid met een bus poedersuiker…
Bartimeüs kan niet zien… Daar gaat onze laatste avond over in de serie over de wonderen van Jezus. Als intro keken we een leuk filmpje van Elly en de Wiebelwagen.