Vaders en dochters

‘Ik hoop maar dat we weer een dochter krijgen,’ zei mijn man toen we de derde verwachtten. Ik begreep het niet. Een zoon leek me fantastisch. En ik dacht altijd dat mannen juist een zoon wilden om mee te voetballen en aan auto’s te sleutelen. Maar hij wist wat hij had, met de meisjes, en niet wat hij zou krijgen met een zoon. En ze hebben het ook gewoon heel leuk met elkaar, hij en onze dochters.

Met deze ervaring in mijn achterhoofd las ik vol aandacht het artikel van Linda Nielsen in Psychologie Magazine (oktober 2014). Ze is een Amerikaanse onderzoekster die al dertig jaar onderzoek doet naar de band tussen vaders en dochters. En de resultaten liegen er niet om. Meisjes die een goede band hebben met hun vader, staan steviger in hun schoenen, zijn seksueel minder ontremd, hebben minder kans op een depressie en presteren beter op school en op hun werk.

En uiteindelijk gaan die onderzoeksresultaten uiteraard ook weer over mijn rol als moeder. Ik blijk een bepalende invloed te hebben op de band tussen vader en dochter. Moeders blijken in belangrijke mate te bepalen welke rol de vader in het leven van zijn kinderen mag spelen. Vaak onbewust stimuleren moeders de band tussen de vader en zijn kinderen, of ontmoedigen die band juist.

Als ouders gaan scheiden, laten moeders die invloed nog veel sterker gelden, blijkt uit het onderzoek van Nielsen. En blijkbaar zijn meisjes daar gevoeliger voor dan jongens. Drie keer zo veel dochters als zonen gaven aan dat na de scheiding het contact met hun vader was verslechterd.

En dan moet ik onwillekeurig weer aan mijn werk denken. Want helaas zie ik ook in de praktijk dat in echtscheidingssituaties juist moeders er meester in zijn om een machtspositie in te nemen als het om hun kinderen gaat. Bewust of onbewust. Want de man die moederlief zo kwetste, moet nu niet denken dat zij zijn contact met zijn kinderen gaat bevorderen. Aan mij de ingewikkelde taak om hun te laten zien dat ze daarmee niet alleen hun ex-man te pakken nemen, maar misschien nog wel meer de kinderen, met hun dochters voorop.

En thuis ’s avonds ruim ik dan maar weer vrolijk de vaatwasser in terwijl papa boven nog een extra verhaaltje voorleest.

Als je gaat scheiden, is er veel pijn en verdriet, maar ook veel onzekerheid. Hoe moet je verder met je leven? Wat kun je verwachten in het verwerkingsproces? En hoe kun je de kinderen hier het beste doorheen helpen? Maar ook: wat betekent God in dit alles? Met Leven met scherven willen de auteurs je helpen om een begin te maken met de verwerking van een echtscheiding. Heel zorgvuldig en meevoelend word je op weg geholpen en krijg je alle praktische informatie die je nodig hebt. Aan bod komen onderwerpen als verlies en rouw, omgaan met kinderen, je ex en schoonfamilie, maar ook juridische thema’s als mediation, ouderschapsplan en financiën. Het boek bevat verwerkings- en bezinningsvragen met schrijfruimte. Zo kun je je ervaringen van je af schrijven.