Oude mensen

Tijdens mijn werk in de zorg zie ik dagelijks oude mensen. Als ik hen was, zie ik hun naaktheid. Ik word daar vaak door ontroerd. Een oud lichaam is als een boek, elke rimpel vertelt een verhaal. En terwijl ik teder de borsten waste van een oude dame, borrelde deze woorden in me op. Als ode aan haar borsten die zo’n prachtig verhaal vertelden.

90-jarige borsten
trots wijzen ze naar het zuiden
de zwaartekracht won het
verschrompeld, klein en zacht
ze vertellen me in al hun pracht
het verhaal
van de kinderen die ze zoogden
de man die ze beminden
de troost die ze gaven
als veilige haven
ze dienen geen doel meer
hun taak zit er op
haar rimpelige handen
beschermen ze teder
en ze keert weder
in tijden
van melk in overvloed
rondingen die lonkten
glimlachend om de herinnering
zoekt een traan zijn weg
naar beneden
tussen haar boezem
vindt hij rust