Tutschoenen

Afgelopen voorjaar begon het. Een pijnlijke linkervoet. Als ik er maar even op stond, kromp ik ineen. Het deed zo zeer. Mijn grote teen klopte en bonkte, was vuurrood en als je ’m opzijduwde, schreeuwde ik: ‘Aaah, oooh, auuu.’ Ik kon zelfs mijn laarzen niet meer aan en moest een tijdlang noodgedwongen op een paar grote sloffen van lief rond schuifelen.

Ik voelde me reuze-ellendig en dus liet de dokter voor de zekerheid wat onderzoekjes doen. Ik moest foto’s laten maken, maar er was niks geks te zien. Zelfs mijn bloed bleek picobello in orde. Uiteindelijk kreeg ik het advies toch eens naar een podoloog te gaan. Een voetenspecialist.

En ja hoor, na vele testjes met een soort wattenbolletjes op mijn benen en het maken van voetafdrukken op een glazen plaat, kwam Paul, de podoloog, met een eindoordeel. Logisch dat ik voetleed kende: ik had een doorgezakte voorvoet en moest nodig aan de… steunzolen.

‘Moet ik dan ook aan de degelijke damesschoenen?’ piepte ik benauwd, denkend aan al die superleuke hakschoentjes die in mijn kast stonden.
‘Ben je mal,’ zei Paul sussend. ‘Tegenwoordig zijn er echt leuke modellen te koop.’

Van uitstel komt afstel, dus ging ik gelijk op pad om die uitspraak in de praktijk te testen. Wat me vooral opviel, was hoeveel vrouwen – overgangsters van mijn leeftijd – aan het shoppen waren voor steunzoolschoenen. Ik herkende ze gelijk. Want net als ik pakten ze zo’n beetje elk model van het rek om te testen of de zool uit de schoen te verwijderen was, zonder het ding meteen te slopen.

Winkel in, winkel uit. Ik shopte me suf, maar slagen kon ik niet. Veel keuze was er gewoon niet in mijn beleving. Steunzoolschoenen ogen vaak weinig modieus. Tuttig zelfs. Thuisgekomen besloot ik het anders aan te pakken. Ik googelde op ‘hippe schoenen voor steunzolen’ en warempel, na enig scrollen vond ik superleuke schoenen bij een Belgisch bedrijf – en nog in de uitverkoop ook. Ook kreeg ik van een collega van mijn leeftijd de tip een paar stoere gympen aan te schaffen van merk X. ‘Die hebben ook losse zolen.’

Nu ben ik dus voorzien van lekker passend en ook nog eens leuk schoeisel. Maar wat een moeite heeft het me gekost zeg. Ik krijg ergens zo’n zin om met een spandoek bij steunzoolschoenfabrikanten langs te gaan. Wat erop staat?

Kom op zeg, dat kan veel leuker!

Tekst: © Mariëtte Woudenberg