Met hart en handen

Nu in Nederland de vergrijzing gestaag toeneemt, kunnen de gevolgen niet uitblijven. Om al die grijze hoofden hun oudedagsvoorziening te kunnen blijven uitkeren, wordt de AOW-leeftijd stapsgewijs verhoogd. Op je 65e met pensioen is niet langer een vanzelfsprekendheid. Tegelijkertijd heeft onze generatie vrouwen geleerd dat huisvrouw en moeder zijn zich over het algemeen prima laat combineren met een eigen carrière.

Langer doorwerken dus? Zolang je lijf het toelaat, niks mis mee. Als ik over dit onderwerp grasduin in de Bijbel, kom ik heel wat lichtende voorbeelden tegen. Mirjam, bijvoorbeeld, de zus van Mozes en Aäron, die op hoge leeftijd de vrouwelijke Israëlieten zingend en dansend voorgaat in een lied van aanbidding en dankzegging. Hanna, de profetes in de tempel, die zich door haar ouderdom er niet van laat weerhouden God dagelijks te dienen in de tempel. En de vrouw uit Spreuken 31 die gedreven door ontzag voor de Heer onvermoeibaar blijft doen wat haar hand vindt om te doen. En daarbij de minderbedeelden niet vergeet…

In onze maatschappij groeit intussen met het afbrokkelen van de verzorgingsstaat en de toestroom vluchtelingen uit oorlogsgebieden ook het aantal ‘minderbedeelden’ en daarmee de behoefte aan vrijwilligers. Mensen met een hart voor anderen en bereidwillige handen. Mensen die bereid zijn de ander te dienen alsof het Jezus is. Een dienstverband zónder pensioengerechtigde leeftijd.

Er is van alles te doen. Altijd wel iets wat bij jou past, bij jouw mogelijkheden, beperkingen, je (leef)tijd, je energie, je talenten… De enige voorwaarde is een open hart, dat barst van verlangen om te dienen. Betaald werk, vrijwilligerswerk… Nederland smacht naar mensen die Jezus willen vertegenwoordigen. God dienen is niet gebonden aan contract, leeftijd, sekse, mogelijkheden of beperkingen.

Zolang je hart maar op de juiste plaats zit.