Alles anders
Daar zit ik dan, gewassen en gestreken met mijn coupe corona voor mijn beeldscherm. Voor de vorm heb ik me zelfs opgemaakt. Tijd om aan het werk te gaan. De hoogste tijd voor een nieuwe blog.
Ik had me voorgenomen om niet over corona te schrijven en over alles wat dat virus in onze wereld, in ons land en in ons leven heeft teweeggebracht. Dat alles is al uit-en-ter-na aan bod gekomen in de media, al dan niet social. Maar wat dan?
Dagenlang pieker ik me nu al suf om iets te bedenken wat mij bezighoudt, wat jullie wellicht bezighoudt en wat niet direct of indirect met het c-woord te maken heeft. Tevergeefs. Ik kom erachter dat zo’n beetje elk aspect van mijn en ons leven is geraakt, veranderd en beïnvloed. Niets is meer wat het was.
Boodschappen doen, een frisse neus halen, de omgang met kinderen, kleinkinderen, buren en vrienden, de inrichting van winkels en ziekenhuizen, de inhoud van mijn agenda, de onderwerpen van de meeste tv-programma’s en de vormgeving ervan, mijn kapsel… met al die veranderingen en aanpassingen alleen al zou ik een blog of wat kunnen vullen.
En dan behoor ik nog tot de kleine groep mensen die wat werk en thuissituatie betreft niet veel aanpassingen heeft hoeven maken. Ik werkte altijd al thuis, en manlief en ik zijn er al jaren aan gewend om samen thuis te zijn.
Maar lieve mensen, wat kijk ik vol bewondering naar jullie die opeens 24/7 met je hele gezin thuis zitten en daar alle ballen van school, werk en huishouden in de lucht moeten zien te houden. Die moeten puzzelen en schuiven om het rooster rond te krijgen. Die regelmatig snakken naar stilte en alleen-zijn nu het huis onafgebroken één grote prikkel is.
En wat heb ik te doen met al die lieve mensen die opeens helemaal alleen zijn omdat bezoek een bedreiging kan betekenen en dus verboden is. Die soms zelfs niet begrijpen waarom er niemand meer op bezoek komt.
Wat ben ik onder de indruk van alle initiatieven die als paddenstoelen uit de grond schieten om een helpende hand te bieden aan mensen die eenzaam zijn en hulp nodig hebben. Of om die mensen een hart onder de riem te steken die zo hard werken om onze zieken te verzorgen en ons dagelijks leven zo veilig mogelijk doorgang te laten vinden.
Maar wat me het diepst raakt, zijn de dagelijkse cijfers waarachter zo veel inzet, angst, leed, verdriet en rouw schuilgaan. Zo veel levens die voorgoed ontwricht zijn door de gevolgen van deze ziekte.
Zeker, we kunnen veel leren van deze tijd. Relativeren, genieten van de kleine dingen, van de rust, de natuur en van elkaar. Deze hele ervaring levert vast ook veel goeds op, dat hopelijk standhoudt als de crisis voorbij is. Maar laten we, nu én dan, vooral blijven omzien naar elkaar en oog houden voor de pijn die ieder op zijn manier ervaart en die in veel gevallen niet mét het virus uitdooft.
Tineke maakte samen met Lifeprints het prachtige geschenkboek Zo dichtbij. Het hart van dit boek wordt gevormd door de Naam ‘IK BEN’ en aan de hand van de zeven verschillende IK BEN-uitspraken van Jezus wordt die Naam in woord en in beeld uitgewerkt. In het verlangen dat jij ontdekt: In elk aspect van jouw leven is God dicht bij je. Hij weet wat je doormaakt en helpt je erdoorheen.
Tineke Tuinder
Nieuwe berichten door Tineke Tuinder (toon alles)
- Malletje naar malletje - 22 juni, 2021
- Alles anders - 5 mei, 2020
- Circle of life - 10 maart, 2020
