Circle of life

Vandaag ben ik jarig. Vanaf vandaag ben ik een jaar lang drieënzestig. Voor sommigen van jullie lijkt dat stokoud, anderen vinden dat misschien best nog wel jong. Voor mij volgt drieënzestig gewoon op tweeënzestig, en vind ik het geen probleem om ouder te worden. Want zoals mijn wijze moedertje met al haar humor vaak zei: ‘Als je niet ouder wilt worden, moet je doodgaan.’

Vanmorgen las ik Psalm 139 en werd daardoor weer even heel sterk bepaald bij het prille begin van mijn bestaan. De buik van mijn moeder, waarin ik negen maanden lang naar mijn geboorte toe groeide. De wieg, gemaakt door mijn vader vóór de geboorte van hun eerste kind, waarin ik als derde telg van het gezin kwam te liggen. De blijdschap van mijn ouders toen ze na twee zonen een dochter mochten ontvangen. Het warme gezin waarin ik terechtkwam en waarin ik gewenst, geliefd en geborgen mocht opgroeien. En de God van mijn ouders Die ik vanaf mijn prille begin heb leren kennen en Die mij tot op de dag van vandaag heel vertrouwd gebleven is. Mijn God.

Vanmorgen heb ik de foto’s bekeken van die eerste dagen, het geboortekaartje en de felicitaties die in mijn babyalbum verzameld zijn. Er staan namen tussen van mensen die er al lang niet meer zijn. Maar ook van mensen die ook vandaag nog een rol spelen in mijn leven.

Generaties komen en gaan. Mijn ouders zijn er nu niet meer. Maar intussen zijn er na mij al twee generaties geboren die hun bestaan deels te danken hebben aan die twee mensen, mijn vader en moeder, die mij destijds in liefde hebben verwacht, ontvangen en opgevoed.

Een dag als vandaag bepaalt mij bij die bijzondere circle of life. Met een beetje weemoed en gemis, maar met vooral een flinke dosis dankbaarheid. Voor mijn ouders en mijn broers, maar ook voor alle mensen die door al die jaren heen een rol hebben gespeeld in mijn leven. Familieleden, manlief, mijn kinderen en kleinkinderen, juffen en meesters, vriendinnen en vrienden, collega’s, te veel om op te noemen… Mede door hun invloed ben ik geworden wie ik ben.

En last but not least ben ik de God van mijn ouders, mijn God, dankbaar voor wat en wie ik dankzij Zijn liefde en trouwe zorg mocht worden. Met Hem ga ik verder, elke dag die nog in Zijn boek staat opgeschreven.

U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt?
Mijn hele lichaam werd door U geweven…
U zag elk van mijn botten,
terwijl zij in het verborgene werden gemaakt.
U zag mij al toen ik nog geen vorm had.
Elke dag van mijn leven stond toen al in uw boek opgeschreven.
Uit Psalm 139 (Het Boek)

Tineke maakte samen met Lifeprints het prachtige geschenkboek Zo dichtbij. Het hart van dit boek wordt gevormd door de Naam ‘IK BEN’ en aan de hand van de zeven verschillende IK BEN-uitspraken van Jezus wordt die Naam in woord en in beeld uitgewerkt. In het verlangen dat jij ontdekt: In elk aspect van jouw leven is God dicht bij je. Hij weet wat je doormaakt en helpt je erdoorheen.

• Biografie
• Meer berichten

Tineke Tuinder

Tineke is een zestiger met een onverzadigbare nieuwsgierigheid naar wat mensen bezighoudt en haar grote passies zijn lezen, schrijven en taal. Ze maakte van die passies haar beroep en werkt al heel wat jaren als freelancer voor diverse uitgevers. Ook is ze vanaf het prille begin betrokken bij Sestra; als spreekster en schrijfster en tot voor kort coördinator. Haar inspiratie zoekt en vindt ze in het leven van alledag, haar leven als vrouw, echtgenote, moeder en oma. Inmiddels staan er al heel wat Binnenkamers, blogs, artikelen en twee boeken op haar naam!

Nieuwe berichten door Tineke Tuinder (toon alles)

• Malletje naar malletje - 22 juni, 2021
• Alles anders - 5 mei, 2020
• Circle of life - 10 maart, 2020