Ik bid U, HERE, dat alles wat ik zeg met mijn mond en denk in mijn hart, naar Uw wil mag zijn. HERE, U bent mijn rots en mijn Bevrijder.
Psalm 19:15 (HTB)
BIJBELGEDEELTE
Voert u het woord, laat dan Gods woorden doorklinken in wat u zegt. Helpt u anderen, doe dat dan vanuit de kracht die God u geeft. Want zo doet u alles tot eer van God, dankzij Jezus Christus, aan Wie alle eer en macht toekomt, voor eeuwig. Amen.
1 Petrus 4:11 (NBV)
EEN STAPJE DICHTERBIJ
Om mij heen praten zo’n vierhonderd jongeren met elkaar in een eetzaal. Over het werk, het weer, het leven, hun vrije dag. Er wordt geklaagd. Hartelijk gelachen. Er worden grapjes gemaakt. Verbazend hoeveel woorden er gebruikt worden!
Ik luister naar de gesprekken, genietend van de gezelligheid die uitgaat van het geroezemoes om me heen. Maar tegelijkertijd bemerk ik in sommige gesprekken een leegte. Er worden veel woorden gesproken, maar met weinig inhoud. Of men praat, maar luistert niet echt naar de ander.
Deze situatie doet veel denken aan het leven van alledag van jou en mij. Soms spreken we niet alleen lege woorden, maar ook klaagwoorden. Bijvoorbeeld als we het eten niet lekker vinden, als het buiten te koud is, als het internet te langzaam werkt… Dan vergeten we even hoe goed we het hebben en letten niet op onze woorden. De Bijbel zegt hierover (Spreuken 17:27, NBV): Een verstandig mens is karig met zijn woorden, iemand met inzicht is bezonnen.
Of we flappen er een opmerking uit, waarom iedereen kan lachen, behalve dat ene meisje dat zich het gezegde persoonlijk aantrekt. Te veel woorden, te snel en ondoordacht uitgesproken. Ook daar heeft de Bijbel iets over te zeggen (Spreuken 10:19, NBV): Een veelprater begaat al snel een misstap, wie zijn tong in toom houdt, is verstandig.
Dat doet me denken aan het boek dat ik als tiener las, over een jonge vrouw die vanuit de stad naar de Rocky Mountains vertrok om daar als onderwijzeres te werken. Ze moest erg wennen aan de nieuwe omgeving daar, maar vooral aan het schoolhoofd, een diacones. Een vrouw die bijna niet sprak en dat maakte de jonge vrouw onzeker, omdat zij het zelf heerlijk vond om te babbelen.
Tot ze ontdekte dat zij met haar veelheid van woorden ook fouten maakte en mensen kwetste. Ze besloot dat ze wilde worden als de diacones, een wijze vrouw van weinig woorden. En dan alleen woorden van wijsheid en genezing, bemiddeling en vrede, inzicht en uitkomst. Terwijl ik het boek las, besloot ik dat ook ik wilde worden als deze diacones. (En al ben ik nog geen vrouw van weinig woorden, het gaat iets beter.)
Terug naar de eetzaal. Naast mij zit een jonge vrouw die er moe uitziet. Ik vraag hoe het gaat. ‘Goed,’ zegt ze. Ik vraag door. Dan vertelt ze me zacht van haar strijd en haar zorgen. Ik luister, twee uur lang. En probeer haar met weinig – lieve – woorden op Jezus te wijzen en haar te bemoedigen. Zoals staat in Spreuken 16:24 (HSV): Lieflijke woorden zijn een honingraat, zoet voor de ziel, en genezing voor de beenderen.
Mensen hebben over het algemeen de behoefte om van zich af te praten. Maar nog groter is de behoefte aan iemand die wil luisteren. Die niet zijn of haar eigen woorden wil spreken, maar bereid is die van de ander aan te horen. Die durft dóór te vragen. En al hoop ik dat je hebt ontdekt hoe belangrijk het is wat voor woorden je spreekt en hóé, ik hoop dat je ook tussen de woorden door gelezen hebt hoe belangrijk het is dat je met liefde, wijsheid en geduld lúístert naar de mensen om je heen!
GEBED
Heer, ‘het juiste woord op de juiste tijd is als een gouden appel op een zilveren schaal’, staat er in Uw Woord (Spreuken 25:11, NBV). En daarom vraag ik U: maak mij een vrouw die wijs is met haar woorden. Laten mijn woorden zacht en eerlijk zijn, vol van liefde. Mogen mijn woorden bemoediging, genezing en leven brengen. Help mij om U met mijn woorden te eren. Geef mij ook het geduld en de bewogenheid om naar anderen te luisteren. Open mijn oren voor wat zij werkelijk willen vertellen en help mij om met wijsheid en liefde te reageren. Dat vraag ik in Jezus’ Naam. Amen.