We hebben lang getwijfeld. Gaan we wel, gaan we niet? Want ja, we zijn krap een jaar verhuisd, de badkamer wordt deze zomer nog verbouwd, we hebben de tuin al flink aangepakt. Kortom; kosten zat afgelopen tijd. Het moet ook een keer genoeg zijn.
Maar toch… die zes weken schoolvakantie van mijn dochter lijkt als een eindeloze weg voor ons te liggen, en wij hebben zelf ook drie weken vrij genomen. Drie weken… “We gaan gewoon dagjes weg”, zeggen we goedmoedig tegen elkaar. Het lijkt eerder of ons op deze manier moed willen inpraten. Want drie weken thuis is voor ons lang. Wij zijn daar niet goed in, want er ligt altijd wel een klusje wat gedaan moet worden, en het drukke ritme zal ongemerkt toch doorgaan… De boodschappen, de was, en die gordijnen kunnen eigenlijk ook wel eens gewassen worden.
Maar nee! Het besluit leek vast te staan. We gaan niet. Toch kon echtgenoot de verleiding niet weerstaan om af en toe eens op een vakantiesite te kijken. En dan kan er ineens toch een mooie vakantie voorbij komen voor een zacht prijsje. Binnen een minuut was het beslist. We gaan!
En dus zitten wij nu prinsheerlijk in de Provence. Lekker genieten van mooi weer, van elkaar, lekker eten. En weet je, het is goed ook! We hebben niet voor niets ook elke week een vrije zondag gekregen. Het is goed om af en toe rust te nemen, even stil te staan, te genieten van al het moois dat we gekregen hebben.
Dus waar je ook bent, thuis of op vakantie. Geniet! Neem je rust! Dank God voor alle goede dingen, dank God dat we af en toe ook stil mogen staan en mogen rusten. Op welke manier dat ook is.
Voor iedereen een goede en rustige vakantie gewenst en tot over een paar weken.