‘En is dat dan de slechterik?’ vraagt de een. ‘Nee, dat noem je geen “slechterik”. Dat noem je een “tegenstander”,’ zegt de ander. Twee jongens zitten op hun knietjes op een plastic stoel, gebogen over de tafel. Allebei hebben ze een telefoon voor hun neus. Ze laten elkaar trots verschillende spelletjes zien en vertellen hoever ze zijn gekomen. Enthousiast bekijken ze elkaar prestaties.
Het is zaterdagochtend, kwart voor negen. Mijn dochter heeft haar zwemles en mijn zoon gaat mee de kantine in. Om de tijd te doden mag hij op mijn telefoon waar ik een aantal spelletjes voor hem op heb gezet. Voor hem ideaal, want het liefst doet hij niet anders dan uren, nee gerust dagen, achter elkaar spelletjes te spelen. En inderdaad, geen bordspelletjes, maar computerspelletjes.
Nu heeft iedereen die maar iets met ouderschap te maken heeft daar een mening over. En ook mensen die niets met ouderschap te maken hebben, hebben er een mening over. Te veel schermtijd is slecht; voor de ogen, voor de ontwikkeling, de creativiteit… Noem het maar op. Niet voor niets bevinden ouders zich in een spagaat wat betreft schermtijd.
Nu wil ik niet zeggen dat je je kind maar elk moment voor een schermpje moet zetten, maar ik heb wel gemerkt dat het niet altijd zo makkelijk is om consequent te zijn als een kind computerspelletjes nu eenmaal erg leuk vindt. Nu klonk er pas gelukkig ook een tegengeluid. Niet alle computerspelletjes zijn slecht. Ze kunnen kinderen ook aansporen om creatief te zijn, als het een spelletje betreft waarin ze iets moeten oplossen of gevaren het hoofd bieden. En dat zijn vaak ook juist de spelletjes die kinderen leuk vinden.
‘Hier, jij mag wel even met die van mij. Het is echt een leuk spelletje.’ Mijn zoontje pakt blij de telefoon aan. Beide neuzen gaan weer naar het schermpje. De een geeft aanwijzingen over hoe het moet en de ander verbaast zich over wat er allemaal mogelijk is. Ik kijk even naar de moeder van het andere jongetje. We glimlachen naar elkaar.
Wat je mening ook is over schermtijd, hier, op zaterdagochtend, leverde het gewoon even een fijn moment op tussen twee jongens die elkaar helemaal niet kennen. Samen in gesprek, samen spelen, samen delen; en in mijn ogen bestaat er niets mooiers dan dat.