Let’s talk about…
‘Seksualiteit en opvoeding’ is een onderwerp dat veel ouders hoofdpijn bezorgt. Wanneer start je hiermee? En hoe geef je het goede voorbeeld? Wat vertel je wel en niet aan je kinderen? Vanaf welke leeftijd geef je welke informatie?
Allemaal vragen die je vast wel bekend voorkomen. Ik ben mijn ouders dankbaar voor de opvoeding die ik heb gehad, maar over seksualiteit werd helaas weinig gesproken. Op mijn elfde vond ik op mijn bed een ‘voorlichtingsboekje’. Ik weet nog dat de informatie in het boekje mij juist in verwarring bracht en ik durfde er niet echt vragen over te stellen. Toen ik zelf moeder werd, vond ik dat dit echt anders moest.
Ook voor mij was het een proces van zoeken, ervaren en fouten maken. Ik weet nog goed dat mijn zoontje (toen vier) samen met zijn zusje in bad zat en wel heel nieuwsgierig naar haar geslachtsdelen zat te kijken. Toen hij deze vervolgens aan wilde raken, haalde ik hem direct uit bad en gaf hem straf.
Achteraf gezien had ik dit liever anders aangepakt. Kinderen zijn van nature nieuwsgierig en dat moet je niet meteen bestraffen, maar zien als een aanknopingspunt om met hen in gesprek te gaan en uitleg te geven. Na een gesprekje met mijn zwager die toen bij jeugdzorg werkte gaf hij mij een kopietje van een ‘vlaggensysteem’ waarin je kon zien wat als gezond seksueel gedrag kan worden beschouwd bij kinderen en wat niet. Dit voorval viel onder de groene vlag, maar toch ‘schrik’ je als het gebeurt en weet je even niet zo goed wat je ermee moet.
Ook als kinderen nog jong en onbevangen zijn, kun je al op een heel eenvoudige manier uitleg geven over hun eigen seksualiteit en de omgang daarin met anderen. Een simpel voorbeeld is of je kinderen opa en oma bijvoorbeeld wel of geen kusje op de mond geven. Er is geen goed of fout, maar het is wel belangrijk je kind de ruimte krijgt en leer om zijn eigen grenzen aan te geven.
Naarmate je kinderen ouder worden, groei je met hen mee en kun je steeds meer (expliciete) informatie toevoegen. Ik zie daar nu nog meer het belang van in. Met onze zoon konden we een aantal jaar geleden nog wel een gesprek voeren, maar nu hij dertien is en aan de start van zijn pubertijd staat, blijkt helemaal niet meer zo open te staan voor een gesprek. De standaardreactie is nu: ‘Ja-ha, dat weet ik al lang.’
Onze dochter is inmiddels negen. Deze zomer ontdekte ik voor het eerst dat er bij haar al wat lichamelijke ontwikkelingen gaande zijn. Ik had dit nog lang niet verwacht. Ik heb de afgelopen jaren al vaker met haar gesprekjes gehad over de werking van haar lichaam en wat ze kan verwachten in de overgang van kind tot vrouw.
Echt waar, elk meisje maakt deze ontwikkeling door en krijgt borsten, schaamhaar, wordt voor het eerst ongesteld enz. Ik ben blij dat ik daarover met haar kan praten en dat haar seksuele opvoeding niet afhankelijk is van het wel of niet begrijpen van een boekje. Ik heb haar beloofd dat ze altijd met al haar vragen bij mij terechtkan en hoop dat we samen nog heel veel van dit soort moeder-dochtergesprekjes kunnen blijven voeren. En die zoon van ons… Daar komt het ook echt wel goed mee!
Vind je het lastig om met je kind in gesprek te gaan over seksualiteit? Arjet Borger heeft een ontzettend leuk boekje geschreven dat je samen met je kindje kan lezen: Saar en Job praten over seksualiteit.
Nieuwe berichten door Els Gouman (toon alles)
- Meer intimitijd - 23 november, 2018
- Let’s talk about… - 24 september, 2018
- Liefde is heerlijk - 11 september, 2018
