Ik vermoed dat ik vroeger een beetje te vaak Pippi Langkous heb gekeken. Ik vertoon namelijk wat Pippi-achtige trekjes. Zo denk ik bij alle nieuwe dingen: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. En ik heb ook de neiging om te denken dat ik net zo sterk ben als mijn roodharige rolmodel. Dus toen mijn zusje laatst ging verhuizen, stond ik vooraan in de rij vrijwillige hulpkrachten. Want verhuizen? Naar een appartement op één hoog? Zonder lift? Nog nooit gedaan. Dus dat kon ik vast. Fluitje van een cent.
Nu zou er eigenlijk een indrukwekkend heldenverhaal of iets in die trant moeten volgen, dat had ik van tevoren bedacht. Maar ‘indrukwekkend’ is niet echt een passende omschrijving van hoe alles die dag verliep. En ‘heldenverhaal’ komt er niet eens bij in de buurt. Laat ik het er maar op houden dat ik denk dat Pippi, toen ze die inmiddels beroemde uitspraak deed, nog nooit had helpen verhuizen. In elk geval niet naar een woning die je alleen kunt bereiken via een vrij smalle, steile trap mét bocht. Anders had ze dat ongetwijfeld niet zo hard geroepen.
Want als je dat nog nooit hebt gedaan, verhuizen naar zo’n plek, dan kun je dat niet zomaar. Je doet het niet eventjes, zoals Pippi alle nieuwe dingen deed zonder met haar ogen te knipperen. Probeer maar eens een matras uit de auto, zonder op straat te laten vallen, via de trap in zo’n appartement te krijgen. Dat lukt je niet in één vloeiende beweging. Dat eerste stukje, vanuit de auto naar binnen, gaat nog wel, maar voordat je boven bent, glijd je minstens drie keer weer een paar treden naar beneden, met dat matras achter je aan. Hier spreekt een ervaringsdeskundige.
Of neem een pallettafel en een bankstel … Als je die nog nooit naar boven hebt getild, heb ik een tip voor je: houden zo. Want geen doen. Die dingen zijn gewoon niet gemaakt om een trap op te sjouwen. Te zwaar. Te breed. Te lang. Te onhandig. Gevolg? Gegarandeerd drie blauwe plekken. Maar dat is alleen als je het geluk hebt dat er een redder in nood te hulp schiet; anders kun je er zeker een stuk of wat bij optellen. En ik heb het maar niet over het aantal strepen op de muur. Zo veel! (Al moet ik zeggen: het zag er best kunstig uit. Wellicht heb ik onontdekte artistieke talenten.)
En als het hier nu bij was gebleven, zou de Pippi in mij nog een klein beetje trots kunnen zijn, maar helaas. Of het nu ging om een doos met niet nader te omschrijven inhoud (in verband met de privacy van mijn zusje), een stapel kussens of barstoelen, het bleek allemaal even problematisch. Dan hielden mijn spierballen het voor gezien, dan besloot dat wat ik droeg halverwege de trap weer rechtsomkeert te maken … Ho-pe-loos. Ik kon zelfs niet voorkomen dat het bed, dat we even buiten naast de deur hadden geparkeerd met de bedoeling dat later naar binnen te tillen, werd gestolen.
Je snapt wel: mijn ego had een zware dag. Maar ik lijk niet voor niets op Pippi, dus ik bekijk het maar van de zonnige kant. Zo had het nog veel erger gekund. Ik had bijvoorbeeld ook de auto vol spullen een vijver in kunnen rijden; daar blink ik tenslotte in uit. En daarbij, een carrière als verhuizer zit er dan misschien niet in, maar er is meer dan dat. Dus ben jij nog op zoek naar iemand die komt klussen? Die je haren knipt? Die je wasmachine repareert? Stuur gerust een berichtje! Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.