En uit de hemel klonk een stem: ‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde.’
(Matteüs 3:17, NBV)
BIJBELGEDEELTE
Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoogkwam, opende de hemel zich voor hem en zag Hij hoe de Geest van God als een duif op Hem neerdaalde. En uit de hemel klonk een stem: ‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde.’
(Matteüs 3:16-17, NBV)
Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, de Vader Die Zich over ons ontfermt, de God Die ons altijd troost en ons in al onze ellende moed geeft, zodat wij door de troost die wijzelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven.
(2 Korintiërs 1:3-4, NBV)
EEN STAPJE DICHTERBIJ
Nog één knuffel en weg is hij. Ik rijd van Schiphol terug naar een stil huis. Nu wonen mijn beide zonen een paar jaar in het buitenland. De weken na het afscheid wordt de stilte tastbaar. Het huis is leeg. Het klinkt leeg. Het voelt leeg. Ik richt mij op God en vraag: ‘Vader, begrijpt U wat ik voel? Snapt U wat het is om een leeg huis te hebben?’
Mijn gedachten gaan naar Jezus. Hij verruilde de hemel voor onze gebroken aarde. Vanuit het Vaderhuis van God ‘verhuisde’ Hij. Wat dit voor Jezus betekende is niet voor te stellen.
Dan gaan mijn gedachten naar God, de Vader. Johannes 1:18 zegt dat Jezus, Gods enige Zoon, aan het hart van de Vader rust. God houdt zo veel van Jezus, dat Hij Hem aan Zijn boezem houdt. Er is volmaakte liefde, vreugde en eer in deze schitterende relatie tussen Vader en Zoon. Een diepere, mooiere relatie is er niet.
Maar dan komt het moment dat de Vader ‘afscheid’ moet nemen van Zijn Zoon… Jezus ‘verhuist’ van het hemels koninkrijk naar het aards koninkrijk dat in de macht van de vijand is. De reden van de ‘verhuizing’ is prachtig, brengt redding aan miljarden mensen. Maar ja, de Zoon moet wel ‘verhuizen’.
Jezus, Die in wezen onveranderlijk is, zal veranderen, mens worden. Hij zal lijden en sterven. Hij zal opgewekt worden. Terugkeren naar het huis van Zijn Vader in de heerlijkheid die Hij vóór Zijn ‘verhuizing’ had. Jezus zal terugkeren, als Zoon van God én Zoon des Mensen, met zichtbare littekens in Zijn verheerlijkt lichaam. De uitkomst staat vast. De overwinning op de vijand is zeker.
Maar op het moment dat de Vader zei: ‘Ga, nu’, op het moment dat Jezus gehoorzaamde, werd het toen anders in de hemel? Werd het daar stil? Leeg? Klonk het leeg? Voelde het leeg?
Vanuit het Vaderhuis roept de Vader het uit, naar Zijn Zoon, naar de mensen: ‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde. Luister naar Hem!’ Hij roept naar de mensen die in Zijn Zoon gaan geloven en de mensen die Zijn Zoon gaan kruisigen. De Vader roept. Vanuit een leeg huis.
Ook al is het hemels koninkrijk vol engelen en hemelse wezens, toch kon niemand de Zoon vervangen. Zo kan niemand de plaats innemen van een geliefde van ons die weggegaan is, ons verlaten heeft, voor kortere of langere tijd of voor de rest van ons leven hier, op aarde.
Wij kunnen met ons menselijk brein bedenken dat in het Vaderhuis misschien een overdonderende stilte viel. Dat ondanks alle schoonheid daar vast een groot gemis, een enorme leegte voelbaar was. Ook al kunnen we niet bevatten dat God de Vader de leegte in de hemel ervaren heeft, toch troost het mij intens te weten dat God gemis kent. Ik geloof dat Hij wéét hoe gemis voelt. Hoe stilte klinkt. Mijn hemelse Vader begrijpt wat het is om een leeg huis te hebben.
GEBED
Lieve Vader in de hemel, U ziet mijn lege huis. U hoort de stilte. Dank U dat U begrijpt hoe het voelt. Dit geeft mij zo veel troost! Ik ben niet alleen. Mag ik van U leren hoe ik om mag gaan met leegte? Toen Jezus naar de aarde ging, bleef U intens betrokken bij heel Uw schepping. En bij Uw Zoon. U werkte Uw plan uit om miljoenen te redden. Uw ‘lege huis’ brengt zó veel vrucht voort! Mag ik met U meewerken? Uw troost en liefde doorgeven. Breng alstublieft veel vrucht voort uit mijn lege huis. Tot eer van Uw mooie Naam. Amen.