De beste wensen

Met een zucht van verlichting kruip ik achter mijn computer. Het is 2 januari. Het zit er weer op. Alle feestelijkheden van de maand december en vooral alle gekte eromheen.

Begrijp me niet verkeerd – ik heb enorm genoten van de verjaardagen van onze gezinsleden die nu eenmaal in december geboren zijn. Van alle ‘spannende’ activiteiten rondom het Sinterklaasfeest en van pakjesavond zelf. Van advent en het kerstfeest, de essentie ervan, de muziek, het samenzijn, de kerstboom en de kaarsjes, de gezelligheid, het lekkere eten, de vrije dagen… Allemaal even leuk, fijn en goed. Niks mis mee.

Maar elk jaar weer slaak ik een zucht van verlichting als het 2 januari is. Als de oliebollen op zijn, de kerstboom weer opgeruimd mag worden en als ik bij het wakker worden weer zonder diep na te denken weet welke dag het is.

Ik vind het fijn dat het deze donderdag weer gewoon donderdag is. Zeg maar. Dan ben ik om een of andere reden op m’n best. Ik ben wel een beetje van de drie R’s. Rust, reinheid en regelmaat.

Maar – en nu ga ik een open deur intrappen – ik vraag me ook elk jaar weer af wat er op 2 januari nog over is van al die goede wensen, voornemens en gedachten over lief zijn voor elkaar, naar elkaar omzien en vrede op aarde. Van de ‘Christmas spirit’. Als ik de reclame, films, muziekprogramma’s, en alle uitgesproken kerst- en nieuwjaarswensen mag geloven, is december de maand dat de wereldvrede werkelijkheid is geworden. En dat het dus wél mogelijk is, die vrede, maar dat we van januari tot en met november gewoon niet de goede ‘spirit’ hebben. Of zo.

Inmiddels staat de kerstboom weer in de kelder, is de zorgverzekering weer voor een jaar geregeld, ruikt ons huis naar groene zeep en zit ik, helemaal happy, achter mijn pc. Vanaf dat plekje wil ik mezelf, en jullie meteen ook maar, oproepen om ook in januari (om te beginnen) eens te denken aan al die mensen voor wie december sowieso al geen gezellige maand is. En voor wie het er na de jaarwisseling meestal niet beter op wordt.

En dit jaar op 2 januari moet ik daarbij steeds maar denken aan dat gezinnetje uit Arnhem dat 2020 nog zo gezellig begon, maar bij wie er voortaan altijd een stikdonkere wolk boven de jaarwisseling zal hangen…

Zullen we proberen om ook in januari om te zien naar elkaar, en zullen we ons best doen om onze eigen nieuwjaarswensen een beetje werkelijkheid te maken?

Gelukkig nieuwjaar!

Tineke maakte samen met Lifeprints het prachtige geschenkboek Zo dichtbij. Het hart van dit boek wordt gevormd door de Naam ‘IK BEN’ en aan de hand van de zeven verschillende IK BEN-uitspraken van Jezus wordt die Naam in woord en in beeld uitgewerkt. In het verlangen dat jij ontdekt: In elk aspect van jouw leven is God dicht bij je. Hij weet wat je doormaakt en helpt je erdoorheen.

• Biografie
• Meer berichten

Tineke Tuinder

Tineke is een zestiger met een onverzadigbare nieuwsgierigheid naar wat mensen bezighoudt en haar grote passies zijn lezen, schrijven en taal. Ze maakte van die passies haar beroep en werkt al heel wat jaren als freelancer voor diverse uitgevers. Ook is ze vanaf het prille begin betrokken bij Sestra; als spreekster en schrijfster en tot voor kort coördinator. Haar inspiratie zoekt en vindt ze in het leven van alledag, haar leven als vrouw, echtgenote, moeder en oma. Inmiddels staan er al heel wat Binnenkamers, blogs, artikelen en twee boeken op haar naam!

Nieuwe berichten door Tineke Tuinder (toon alles)

• De beste wensen - 7 januari, 2020
• Adembenemend - 24 september, 2019
• Afzien - 10 september, 2019