Nog een week en dan zou ik mijn veertigste verjaardag vieren. Ik had zestig vrouwen uitgenodigd voor een verrassingsfeest. Ik bereidde een buffet voor en een bingo met allerlei onzinnige prijsjes: spulletjes die waren overgebleven uit kerstpakketten en met liefde gegeven prullaria die alleen maar ruimte in je kast innemen. Het speet me dat mijn moeder er niet bij zou zijn. Zij was enige jaren geleden overleden en ik miste haar behoorlijk, juist in deze tijd.
De telefoon ging, een oudere zuster uit de gemeente was aan de lijn. ‘Erica, ik zou graag met jou een middagje weggaan, kan dat? Het liefst nog voor je verjaardag.’ Eerlijk gezegd had ik er niet zo veel zin in, want het gebeurde nog weleens dat zo’n middagje uit werd aangegrepen om pastorale vraagstukken te bespreken. Ik dacht even na en zei: ‘Dat kan wel, maar dan moet het komende woensdagmiddag.’ ‘Prima’, antwoordde ze opgewekt.
De woensdag brak aan. Terwijl ik achter het aanrecht stond, kreeg ik ineens een gedachte: ik wil vanmiddag met jou winkelen. Direct voelde ik me schuldig over deze hebzuchtige gedachte en ik probeerde deze te negeren. Toen ik een auto hoorde aankomen, pakte ik mijn jas en liep naar buiten. Ik begroette mijn zuster en plofte naast haar in de bijrijdersstoel. Betsie nam het woord: ‘Ik heb een erfenis gekregen en ik geloof dat God wil dat ik een van zijn dienstknechten zegen.’ Ze keek me aan met een fonkeling in haar ogen en sprak verder: ‘Ik heb het idee dat Hij tegen jou zegt: “Ik wil vanmiddag met jou winkelen.”’ Het was dus toch Gods Geest die daar zojuist in de keuken sprak!
We reden naar de stad. Onderweg kletsten we wat en even later liepen we in de drukke winkelstraat. Hoeveel geld zou ik dan mogen besteden, vroeg ik me af. Een beetje verlegen vroeg ik het aan Betsie. Ze begon te lachen en zei: ‘Je mag voor vijfhonderd euro kopen wat je wilt.’ Wow, dat is nogal een bedrag! Ik had de neiging om tegen te stribbelen, maar toen bedacht ik: het is de Heere Die met me wil winkelen! Vrijmoedig nam ik het cadeau aan en sloeg aan het winkelen. Als ik iets moois had gevonden, legde ik het op de toonbank en zusterlief haalde de pinpas door het apparaat. Geweldig!
Even later haakte Betsie, die ongeveer de leeftijd van mijn moeder had, haar arm door de mijne. Zo liepen we gezamenlijk verder. Het was een heel speciaal moment. De mensen om ons heen zouden kunnen denken dat we moeder en dochter waren. God nam op dat moment een stukje van mijn pijn en verlies weg. De Vader wist wat ik nodig had. Zou het kunnen dat Hij deze verrassing samen met mijn moeder georganiseerd had? Ik weet het niet. Hoe dan ook, toen ik een paar dagen later in mijn nieuwe outfit de bingo stond te draaien, voelde ik me de echte winnaar van de avond.
Tekst: © Bijzonder eenvoudig (Erica Duenk)
De verhalen in Bijzonder eenvoudig maken duidelijk dat God jou roept om vanuit je eenvoud bijzondere dingen voor Hem te mogen doen. Soms vanaf een podium, maar meestal gewoon in de alledaagse dingen. De overdenkingen bemoedigen, inspireren en activeren om boodschap van Gods liefde door te geven, daar waar je leeft, werkt of gaat. Wanneer jij onbevangen op weg gaat met Hem en je beschikbaar stelt, dan zul ook jij bijzondere avonturen meemaken.
Erica Duenk
Nieuwe berichten door Erica Duenk (toon alles)
- Harmonie - 17 augustus, 2021
- Geboortegrond - 17 november, 2020
- Space brownies - 14 januari, 2020
