Lieve mam,
Of misschien moet ik zeggen: allerliefste mam. Want dat ben je. Niet soms. Niet van tijd tot tijd. Altijd. Onverdiend lief.
Op dit moment probeer ik op te schrijven wat ik tegen je wil zeggen – hoe lief je bent, hoezeer ik je waardeer, hoe onmisbaar je bent, hoeveel ik van je geleerd heb – maar de juiste woorden laten zich niet vinden. Steeds weer gaan mijn gedachten terug naar die jaren dat we mijlenver van elkaar af stonden. Een diepe, gapende kloof tussen ons. Jij stond aan de ene kant, ik aan de andere. Jij probeerde bruggen te slaan, ik brak ze met dezelfde vaart weer af. Jij gooide touwen naar de andere kant, ik deed geen enkele poging om ze vast te grijpen. Jij probeerde het gat te dichten, ik maakte het enkel dieper.
En dat maakt dat ik me schuldig voel. Schuldig, omdat je zo ontzettend lief bent en van me houdt, terwijl ik me talloze keren zo vreselijk heb gedragen. Schuldig, omdat ik diep vanbinnen weet dat ik zo’n lieve moeder niet verdien.
Dus voor ik je ga bedanken, wil ik eerst iets anders zeggen. Het maakt niet goed wat ik allemaal heb gedaan. Het is bij lange na niet voldoende om alle pijnlijke woorden ermee teniet te doen. Het zal nooit uitwissen wat ik heb gedaan, maar ik wil het je wel zeggen. Sorry.
Sorry, voor alles wat er is gebeurd en alles wat ik heb gedaan. Voor alle lelijke dingen die ik tegen je heb gezegd en alle kwetsende woorden. Voor alle keren dat ik in mijn woede iets heb kapotgemaakt; een bord, een vaas, een droom. Onze familie. Jouw hart.
Maar met die ‘sorry’ wil ik ook ‘dank je wel’ zeggen. Dank je wel dat je er jaar in jaar uit, week op week, dag na dag voor me bent. Dat je me nooit hebt laten vallen, terwijl ik dat keer op keer deed. Dat je me elke dag weer een nieuwe kans gaf om er het beste van te maken – van mezelf, van de situatie. Dat je voor me bad, terwijl ik niets van God meer wilde weten. Dat je van me bleef houden, al riep ik nog zo hard dat je de verschrikkelijkste moeder was die er op heel de aardbol rondliep. Ik had het mis. Of nee, ik had gelijk. Je bent verschrikkelijk. Verschrikkelijk behulpzaam. Verschrikkelijk geduldig. Verschrikkelijk zorgzaam. Verschrikkelijk attent. Verschrikkelijk lief.
Dank je wel mam, dat je mijn moeder wil zijn, ondanks mijn fouten en mijn tekortkomingen, en het feit dat ik niet de ideale dochter ben. Jij maakt mijn leven mooier en mij gelukkig. Je laat me zien hoe een echte moeder hoort te zijn, en ik hoop dat ik iedere dag een beetje meer op je ga lijken. Maar evenaren zal ik je nooit, want zoals jij is er maar één, en dat je de mijne bent, is een ongelooflijk voorrecht.
Mam, ik houd van je. Meer dan ik in woorden kan uitdrukken. Fijne Moederdag.
Liefs,
mij
Zondag is het Moederdag, en daarom staat deze week in het teken van moeders. Vijf bloggers klommen in de pen en schreven een brief aan of een blog over hun moeder.