Mijn stelling is: het maakt niet uit naar welke film je gaat, altijd is er een sleutel te vinden, een aanknopingspunt om over het Evangelie te beginnen. Mark en ik togen dus onlangs naar de bios. Ik mocht kiezen deze keer en dus koos ik voor de ultieme vrouwenfilm: Bridget Jones’s baby! Heel kort het verhaal: Bridget Jones blijkt zwanger te zijn. Het probleem is: ze weet niet van wie. Recent heeft ze namelijk het bed gedeeld met twee verschillende mannen.
Aan het einde van de film wenste Mark me veel succes met het vinden van de ‘sleutels’. Eerlijk gezegd had ik er ook een hard hoofd in. Er bleef echter een zinnetje malen in mijn hoofd. De gynaecoloog (gespeeld door Emma Thompson) zegt op een gegeven moment tegen Bridget: ‘Ik geloof in je, ik weet dat je het zelf kunt. Je kunt het ook alleen.’ Hetzelfde zegt Bridgets moeder tegen haar.
Je kunt het zelf. Je kunt het alleen. Je hebt niemand nodig. Ik kan het zelf. Ik kan het alleen. Ik heb niemand nodig. Als we het maar lang genoeg herhalen, gaan we het nog geloven ook! Iedereen houdt het zich voor, verwacht het van zichzelf. Ik kan mezelf wel redden. Maar volgens mij is juist het punt van de film dat Bridget het niet kan. Sterker nog, ze wíl het ook helemaal niet. Ze wil gered worden door de prins op het witte paard. Ze wil geliefd, gezien en bemind worden, geborgenheid en veiligheid hebben. Is dat zo vreemd?
Waarom is die film zo’n succes? Volgens mij omdat het zo herkenbaar is. Ik wil ook geliefd zijn en bijzonder gevonden worden. Ik wil ook geborgen zijn, veilig. Dat is niets om me voor te schamen. Niets vreemds! Zo ben ik gemaakt. En het gave is dat ik het ook ben! Ieder mens is dat: je bent geliefd door God, je bent geborgen en veilig bij God, jouw Maker. Die diepe hunkering heeft iedereen in zich. Maar door wie laat je die hunkering stillen?
Doe je dat door te slapen met een volslagen onbekende omdat je denkt dat je opknapt van zo’n nacht? Door in bed te duiken met je oude partner, die ondertussen met iemand anders getrouwd is? In zo’n film is het allemaal grappig en loopt het goed af. Natuurlijk, anders is het geen romantische feelgoodcomedy… In het echte leven is het helemaal niet grappig en loopt het vaker niet goed af dan wel. Door wie laat je je redden?
Ik zeg tegen mijzelf: ‘Waarom ben je zo treurig? Waarom ben je zo onrustig? Vertrouw op God! Hem zal ik prijzen. Hij is mijn Redder, Hij is mijn God!’ (Psalm 42:6, BasisBijbel) Ik had het niet verwacht, maar zelfs in zo’n flauwe film zit toch een mooi aanknopingspunt voor een gesprek!
Tekst: © Hoe ik ging doen wat ik niet durfde (Mira de Boer)
Je geloof delen – dat is voor veel christenen heel spannend. Zo ook voor Mira de Boer. Toch stapt ze uit haar comfortzone en gaat met God op pad. Ze probeert van alles uit en doet open en kwetsbaar verslag van haar flaters en ontdekkingen in Hoe ik ging doen wat ik niet durfde. Het resultaat is een persoonlijk en inspirerend boek voor de christenvrouw die wil uitdelen. Met informatie, verwerking, notities, tips en nog veel meer.