Op een zonnige zaterdagmiddag ging ik met de kinderen even naar het dorp. We liepen wat te slenteren toen ik een vrouw zag lopen. Het arme mens had een dikke trui aan terwijl de zon aardig haar best deed. De haren van de vrouw hingen lijzig langs haar gezicht en ze droeg schoenen die behoorlijk versleten waren.
Ik begon voor haar te bidden: ‘Heere, is er iets wat ik voor haar zou kunnen betekenen?’ Ik dacht aan het getuigenis van iemand die eens een man had meegenomen naar een schoenenzaak om hem een paar nieuwe schoenen te laten uitzoeken. Daarna had hij hem tot Jezus geleid.
Onze jongens voelden aankomen dat hun moeder weer eens haar hart wilde laten spreken. Ik gaf hen een briefje van tien euro en stuurde hen naar de ijssalon. Ik versnelde mijn pas en ging naast de vrouw lopen, haalde diep adem en sprak haar aan.’ Hallo mevrouw, hoe gaat het met u?’
Ze keek me aan met een paar vurige ogen en ik zag als het ware dat de muurtjes rondom haar hart werden opgetrokken. ‘Wat is er?’ vroeg ze met een argwanende toon in haar stem.
‘Ik liep net achter u en zag dat u wat oude schoenen draagt en ik had het verlangen iets voor u te doen’, antwoordde ik haar. ‘Mag ik misschien een paar nieuwe schoenen voor u kopen?’
Als blikken konden doden dan was ik daar ter plekke neergevallen. ‘Wat denkt u wel, dat ik geen geld heb of zo? Hoe komt u aan het idee? Ik heb genoeg. En kijk eens naar uw eigen schoenen.’
Ik keek naar mijn schoenen en inderdaad, dat waren ook de nieuwste niet meer. Ik stamelde iets over christen-zijn en het zoeken naar mogelijkheden om mensen te helpen.
Ze bond een beetje in en vroeg toen wat ik van God vond. Zij vond God maar oneerlijk. Er volgde een gesprek over het onrecht in deze wereld en de pijn die dit met zich meebrengt. De muurtjes gingen neer; ze liet ineens een stuk van haar kwetsbare kant zien. Als klein meisje had ze in God geloofd, maar door de ruzies van haar ouders en verkeerde vrienden was haar leven zo heel anders verlopen. Ze hield God voor haar ellende verantwoordelijk.
Ik moedigde haar aan om weer eens met de God van dat kleine meisje te spreken. Ze knikte. Zag ik daar een traantje in haar ooghoek? ‘Dank u wel mevrouw, toch lief dat u nieuwe schoenen voor me had willen kopen’, zei ze, en daarna liep ze een drogisterij in.
Op dat moment kwamen mijn jongens aanlopen. Ze hadden van de gelegenheid gebruikgemaakt en ieder een extra bolletje ijs besteld.
Tekst: © Bijzonder eenvoudig (Erica Duenk)
De verhalen in Bijzonder eenvoudig maken duidelijk dat God jou roept om vanuit je eenvoud bijzondere dingen voor Hem te mogen doen. Soms vanaf een podium, maar meestal gewoon in de alledaagse dingen. De overdenkingen bemoedigen, inspireren en activeren om boodschap van Gods liefde door te geven, daar waar je leeft, werkt of gaat. Wanneer jij onbevangen op weg gaat met Hem en je beschikbaar stelt, dan zul ook jij bijzondere avonturen meemaken.