Eén team, één taak

Ik zit nog een beetje op een grote, roze wolk. Ik ben namelijk naar de Hillsong Colour Conference geweest in Londen: het was geweldig! En één van de dingen die ik zo geweldig vond, was dat ik daar niet alleen was, maar met 10.000 andere vrouwen en onze God.

Het was voor mij de eerste keer. En best indrukwekkend, zo’n conference. Vroeger ging ik naar concerten in dit soort grote ruimtes en nu had ik een date met God. En ik niet alleen. Tijdens de worship zongen we met ruim 10.000 vrouwen als één stem naar Hem. Elke keer kon ik het niet laten om even om me heen te kijken en te bedenken dat dit toch een sneak-peek moest zijn van de hemel. Dat dit was wat mijn pas-overleden oma nu dagelijks meemaakt, de mazzelaar :)

Na een van de bijeenkomsten ben ik even alleen uit eten gegaan. Ik had namelijk een leuk tentje ontdekt en had zo’n zin om daar nog even lekker te eten op de laatste avond. Je kunt je echter voorstellen dat deze 10.000 vrouwen overal waren. Het maakte niet uit waar je kwam, het bekende conference-bandje zag ik om vele polsen. Ik zat daarom ook niet lang alleen. Mijn gerecht stond nog niet voor me, of ik was al in gesprek geweest met mensen uit Frankrijk en Engeland. Over hoe zij het beleefden en ze hielpen me met wat vragen die ik had. De sfeer van gemoedelijkheid, elkaar helpen, ons uitstrekken naar Hem die onze harten zo blij maakt, was een sfeer die ik nog niet vaker heb meegemaakt. Het zette me aan het denken….

Vandaag postte een vriendin een artikel op Facebook over de welbekende Spreuken 31-vrouw, waarvan we allemaal denken: hoe doet ze dat toch? Misschien bladeren we massaal stiekem wel even langs dit vers. Ik weet namelijk niet of het jou lukt, maar ik vind het best een uitdaging om alle ballen hoog te houden en ben zeker niet als onze Spreuken 31-vrouw die een goede onderneemster is, perfecte huisvrouw, ideale echtgenoot en moeder, enzovoorts. In het artikel opperde de schrijfster echter dat de Spreuken 31-vrouw wellicht een totaalbeeld is van vrouwen bij elkaar, waar we gebruik maken van ieders kwaliteiten, want ja: we zijn nou eenmaal niet allemaal een uitstekende kokkin, peuterjuf of kledingmaakster. Ik niet, in ieder geval.

Ik vind het dus wel een mooie gedachte die voortborduurt op de saamhorigheid die er was tijdens Colour Conference. Hoe zou het zijn als we elkaar allemaal helpen door dicht bij onze eigen talenten te blijven en die aan te bieden aan anderen? En om te erkennen waar je talenten niet liggen en anderen te vragen om je daarbij te helpen? En om elkaar niet meer te bekritiseren op de keuzes die we maken in vrije tijd en werk. Laten we kijken hoe we elkaar kunnen versterken, zodat we nog sterker kunnen zijn in het volgen van onze roeping en het uitstrekken naar de mensen om ons heen. Ik moet gelijk denken aan de slogan van luchtmacht: één team, één taak. Luchtmacht wordt dan letterlijk de luchtmacht, of beter gezegd de hemelmacht ;)