Je ontkomt er tegenwoordig niet aan. Vele vrouwen die praten met het ‘omniversum’, die zen naar de yoga gaan, die je oproepen om het spirituele in jou te zoeken en aan de slag te gaan met je innerlijke zelf. Om over onze massale obsessie voor dikke boeddha’s nog maar niet te spreken. En als ik dan zeg dat ik zondag naar de kerk ben geweest, kijken ze je aan alsof je net iets heel geks hebt gezegd. Alsof je je zou moeten schamen voor je christen-zijn. Waarom? Wat is er zo raar aan mijn God?
Ik ben het wel een beetje beu. Het moet allemaal kunnen, we hebben begrip en respect voor iedereen, maar christenen vinden we vreemd. Dat ik een God heb die mij dagelijks leidt, van me houdt, voor me zorgt en tegen me praat. Die voor mij echter is dan wat dan ook. En dat ik in Zijn Huis mag komen met allemaal vrienden en vriendinnen, waarmee we elke week een groot feest vieren. Dat ik wekelijks hoor van de wonderen die Hij doet, me mag verbazen over hoe wonderlijk Hij alles gemaakt heeft en dat mijn hart vol passie brandt voor Hem. Dat vinden mensen gek. En weet je wat ze ook gek vinden? Dat ik geen rok draag en een grijze knot. En dat ik ook van plan ben om die grijze knot nooit op mijn hoofd toe te laten. Tja… het is maar wat je gek vindt.
Ik heb besloten niemand gek te vinden. Ik wens iedereen mijn liefdevolle God toe en als je er meer van wilt weten, berg je dan. Dan brand ik los. Als je besluit om je leven anders in te richten, hele-maal prima. God houdt van iedereen en Hij hoopt dat je bij Hem terugkomt, maar we hebben alle-maal een keuze. Je mag zelf kiezen.
En weet je, er bestaan ook hippe christenen. Leuke, slimme, hippe mannen en vrouwen die midden in het leven staan. Die zelfs leuke kleren dragen en naar de kapper gaan. En dat mag de wereld gaan zien. I am on a mission!