De dertigersbuik

Op dagen met zomerse hitte kom je er bijna niet onderuit om je zwemkleding uit de kast te vissen en naar het strand te vertrekken. Zeker met twee uks die graag in het water plonzen en modder in hun mond stoppen. Dus toog ik met mijn gezin, bepakt en bezakt, ter strand.

Sinds mijn laatste zwangerschap vorig jaar was ik niet meer in bikini ten tonele verschenen (ja, drie keer in een zwembad tijdens het ladies-only uurtje), dus ik moest even graven in mijn kledingkast tot ik mijn bikini had gevonden. Deze minuscule bikini dateerde uit het tijdperk dat ik strak en glad was en nog geen kinderen had gebaard. Het broekje ging nog wel, maar met moeite wurmde ik me in het topje. Gauw een jurkje er overheen en op naar het strand.

En daar op het strand besefte ik me dat ik bij een nieuwe categorie zonaanbidders hoorde. De periode van ik-lig-met-mijn-vriendinnen-te-chillen-en-leuke-jongens-te-kijken-met-mijn-strakke-buikje-en-gebruinde-benen was al lang en breed voorbij. Ik hoorde nu bij de moeders op handdoeken met billendoekjes, luiers, flessen en een bakje druiven. Moeders die niet even een half uurtje met de ogen dicht kunnen soezen in de zon, maar achter kinderen aan rennen, met ze in het water plonzen en hun dreumes ervan weerhouden zand in hun mond te stoppen. En moeders met een moederbuik. En niemand wil dat je het ziet, maar je ziet het wel. Buiken waar baby’s in gegroeid zijn, die nu losjes boven het bikinibroekje zitten en zich sieren met striaestrepen en vlekjes. Ik hoorde er ook bij en baalde even.

Natuurlijk zie ik foto’s voorbij komen op Instagram en Facebook van stoere mama’s die hun gestreepte buiken-in-bikini showen. En ja, daar heb ik best respect voor dat ze dat durven. En natuurlijk, ik weet dat je het gaat zien als je twee kinderen in je buik gedragen hebt en dat het er nu eenmaal bij hoort. Maar hey, mag ik er even van balen dat mijn buik niet meer zo is als ie was? Ook al mag ik van anderen nog steeds niet klagen.

Ja, ik vind het jammer dat mijn buik niet meer is zoals ie was. Dat ik nu een dertigersbuik heb, terwijl ik nog niet eens dertig ben. En dat de pondjes er nu sneller aan vliegen dan ze eraf gaan. En dat er striaestreepjes op staan die niet meer weg gaan. En dat ik zo nu en dan aan mijn man vraag: ‘Mensen zouden toch niet denken dat ik weer zwanger ben met deze buik?’ (waarom hij trouwens altijd ‘Nee, natuurlijk niet!’ zegt). En ik weet heus wel dat de Douzen Kroes met haar zou-het-een-draagmoeder-geweest-zijn-buik (ooit in een magazine gelezen) twee weken na de bevalling weer aan de superfoods en fitnessapparaten zat en dat ik daar zelf never nooit zin in heb.

Ik ben wel naar het strand gegaan in een veel te kleine bikini. En ik heb er inmiddels een besteld in een maatje die wel goed gaat passen. En het was heel gezellig op het strand, want – buiten de buiken om – heb ik genoten van mijn uks in het zand en in het water. En daar laat ik het maar bij.