Muren

We hebben weer een bewogen jaar achter de rug. Een jaar vol oorlog, geweld, leed, achterdocht. De ‘wij-zij’-mentaliteit. En wat me het meest verbaasde waren al die muren die ineens verschenen.

Natuurlijk, in de geschiedenis hebben we wel meer muren zien komen. En soms zien gaan. Maar in 2015 werden aan verschillende grenzen muren gebouwd. Prikkeldraadversperringen werden gelegd. Alles om de vreemdelingen te weren. Om het op het nieuws te zien, prima. Een keer geld over maken, ook goed. Maar dicht bij je eigen wereldje? Als buurman of buurvrouw? De kans dat er iets van je gevraagd wordt? Prima? Of bouwen we liever een muur?

Waar komt dat toch vandaan, die neiging om muren te bouwen? Blijkbaar zijn wij mensen daar erg goed in. Laten we eerlijk zijn, je hebt geen bakstenen nodig om een land vol muren te hebben. Laat ik het bij mezelf houden. Ik ben namelijk erg goed in muren bouwen. Alleen maar omdat ik bang ben om mijzelf kwetsbaar op te stellen. Stel je voor dat ik gekwetst wordt… Of stel je voor dat ik over bepaalde dingen mijn mening moet herzien, of mijn vertrouwde wereldje kwijt raak. Want ja, als iemand andere opvattingen heeft dan ik, wat dan? En daarom bouw ik maar weer een stevige muur. Zodat alles blijft zoals het is. Ja, eigenlijk zodat ik er verder niet over na hoef te denken. Dit is mijn wereld, en daar die van jou. En daartussen zetten we een muur. Nee, het hoeft niet alleen over vreemdelingen te gaan. Het gaat ook om je familie, je buren, je collega’s.

Ik heb een goed plan. Als we nu allemaal beginnen met een muurtje afbreken. Niet bang zijn om iets kwijt te raken, maar open staan voor iemand anders mening. Niet bang zijn om gekwetst te worden, maar de liefde omarmen.

En stel je voor wat een uitzicht er komt als we allemaal een muurtje zouden afbreken. En van al die overgebleven bakstenen bouwen we warme huizen met open deuren.
Dit is nog eens een goed voornemen!

Gelukkig nieuwjaar iedereen.