Over kinderen en zo…

Aan de man, dat is wat sommige mensen mij het liefst zien. Althans, dat vermoeden heb ik. Ze zeggen het niet hardop, maar vinden het wel en de laatste tijd laten ze dat steeds duidelijker blijken. Zo kreeg ik laatst een boek over getrouwd-zijn, maar deze week ging het nog een stapje verder. Uit de brievenbus viste ik een – ik citeer – ‘must have voor aanstaande en jonge ouders’. Nou, dat zegt genoeg lijkt me zo.

Misschien moet ik blij zijn dat ze nog zo subtiel te werk gaan en niet aan komen zetten met blind dates en gearrangeerde afspraakjes. Maar een boek over kinderen, terwijl er, afgezien van mijn vader, buurmannen en de postbode, geen man in mijn leven te bekennen is? Laat staan iets van romantische aard? Tja, sommigen lopen kennelijk graag een beetje op de zaken vooruit.

Maar goed, je kunt nooit vroeg genoeg beginnen met inlezen en een goede voorbereiding is het halve werk, zeggen ze, dus besloot ik me maar gelijk in de stof te verdiepen. Wie weet zou die wel uitwerken dat ik na het lezen spontaan zin had in een man en kinderen. Al wist ik niet of ik nu zo blij werd van die gedachte.

Gewapend met een doos tissues – je weet tenslotte maar nooit wat zulke informatie met je doet – een grote mok thee en iets bruins om de inwendige mens te versterken, nestelde ik me op de bank en sloeg het boek open. Je moet weten dat kinderen je agenda radicaal omgooien, stond er op de eerste de beste regel na de inleiding (die sloeg ik voor het gemak even over, want met zulke materie kun je beter meteen in het diepe springen).

Alleen was dit wel erg diep, want mijn agenda is zo’n beetje heilig en ik kan er slecht tegen als iemand mijn hele planning in de war schopt. Nog een paar regels verder besloot ik dit hoofdstuk maar even voor later te bewaren en door te stomen naar het volgende, voordat mijn enthousiasme onder het nulpunt kelderde, terwijl ik nog zowat heel het boek moest consumeren.

Maar bij het zien van de titel van het volgende hoofdstuk, slikte ik zo mogelijk nog moeizamer. Je moet weten dat kinderen veel geld kosten. Geld. Véél Geld. Dat ik niet had. Want die rijke man met wie ik altijd beweerd heb te zullen trouwen, houdt zich om de een of andere reden nog steeds schuil. Ook heb ik nog altijd niet het geluk gehad om een jackpot te winnen of een topsalaris in de wacht te slepen. Kortom: geen bergen geld hier.

Toch een beetje nieuwsgierig ging ik verder, maar hoe meer ik las, hoe harder ik de kans op een mini-mij zag slinken. Wat stond er namelijk? Per jaar kost een kind zo’n €12.500,00. (De geschatte kosten om een kind van zijn geboorte tot zijn zeventiende levensjaar groot te brengen, laat ik voor de veiligheid maar even buiten beschouwing; je zou er steil van achteroverslaan en ik heb liever geen ongelukken op mijn geweten.)

Nog enigszins van mijn à propos, onderwierp ik mezelf aan een zeer onderhoudend betoog over de grenzen die kinderen nodig hebben en leerde ik alles over de sociale versus schoolse vaardigheden. Toen ik ook te weten was gekomen dat ‘de zindelijkheidstraining niet iets is om lacherig over te doen’ en geen kind hetzelfde is, bladerde ik door naar het laatste – en volgens mij meest nuttige – hoofdstuk: Je moet weten dat kinderen je veel vreugde kunnen schenken.

En toen was het daar: een piepklein sprankje verlangen. De hoop dat er op een dag ook een hummeltje is om mijn leven op zijn kop te zetten. Maar voordat ik op zoek ga naar een man – als eerste stap naar een stelletje mini-mij’s – ga ik eerst dit praktische en leuke opvoedboek van voor tot achter en van buiten naar binnen lezen.

En heel hard sparen.

N.a.v. 12 dingen die je moet weten als je kinderen krijgt, dat is gevuld met tal van praktische adviezen over allerlei aspecten van de opvoeding. Een must-have voor aanstaande en jonge ouders!