Kerst, het feest van…

Misschien heb jij ze allemaal al geschreven en op de post gedaan: de kerstkaartjes. Maar waarschijnlijk zat daar geen kaartje bij dat was geadresseerd aan de Jarige Zelf, terwijl kerst toch echt Zijn feest, Zijn verjaardag is. Zes Sestra-blogsters besloten daar verandering in te brengen en schreven een kaart aan God. Vandaag die van Marit.

Lieve Here God,

Het is toch wat rond kerst. Kerstballen, kerstbomen, kerstmannen, kerststallen, kerstliedjes. Soms vraag ik mij af: wat zou U hiervan vinden? Zou U Zich thuis voelen bij de manier waarop wij kerst vieren, of kijkt U hoofdschuddend (glimlachend?) toe? Past het eigenlijk wel bij U om op zo’n manier stil te staan bij de geboorte van Uw Zoon?

Ik twijfel. Voor mij is kerst een feest geworden van gezelligheid, van sfeer. Van eten en van puzzelen. Van muziek en lampjes. Van zuurstokken en kerstballen. Van cadeautjes, soms moeizaam uitgezocht in de massa mensen die op jacht is naar de leukste dingen. Kerst als feest van de geboorte van Jezus staat eigenlijk ver van mij af. Zelfs de kerstliedjes die ik vaak zo mooi vind, roepen eerder een gezellige sfeer op en mooie herinneringen van kerstfeesten uit het verleden, dan een echt besef van de geboorte van Jezus.

Hoe anders was het toen ik een keer in Bethlehem was. Het was warm en zonnig. Vanaf de Herderskerk kreeg ik een glimp te zien van het uitzicht over een vallei. Heel even kon ik mij iets voorstellen van hoe het geweest moest zijn, toen de herdertjes lagen bij nachten. Heel misschien zag het er toen ook zo uit: schapen, herders, droge harde grond met rotsen. Hier en daar wat gras. Zeker niet het lieflijk zacht glooiende, groene landschap waar het gemiddelde kerstlied en kerstverhaal mij aan doet denken.

In de rust, de stilte en in de grootsheid van natuur kan ik mijn verbeelding laten gaan. Dan lukt het beter om stil te staan bij de geboorte van Jezus, Zijn leven, en wat dat betekent voor mij. In een prachtige sterrenhemel zie ik Uw majesteit. De schoonheid van de natuur breekt iets open in mij en roert mij tot tranen. Dan voel ik mij dicht bij U.

Ondertussen geniet ik gewoon lekker van kerst. Van gezellige drukte en lekker eten. Van kerstliedjes die ook tranen oproepen, maar dan tranen van weemoed, van verlangen naar de eenvoud van een kinderkerst van vroeger. Toen papa en mama voor cadeautjes en lekker eten zorgden, en ik kon opgaan in al het leuks om mij heen. Kerst is het vieren van familiebanden geworden, van reunies met broers en zussen, van een verlangen naar rust en saamhorigheid.

Het is goed zo. Laat mij maar lekker van de clichés van kerst genieten. Dan geniet ik weer op andere momenten van het besef van Uw aanwezigheid.

We find ourselves standing where we always hoped we might stand–out in the wide open spaces of Gods grace and glory, standing tall and shouting our praise. – Rom 5: 1-2 (The Message)