Toen Jezus Zijn moeder zag staan, en bij haar de leerling van wie Hij veel hield, zei Hij tegen Zijn moeder: ‘Dat is uw zoon,’ en daarna tegen de leerling: ‘Dat is je moeder.’ Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis.
(Johannes 19:26-27, NBV)
BIJBELGEDEELTE
Jullie weten dat ik nooit iets gezegd heb om het mensen naar de zin te maken. Ik wilde ook geen geld verdienen aan mijn boodschap. God weet dat dat waar is! Ik wilde niet door jullie of door andere mensen geëerd worden. Als apostel van Christus had ik natuurlijk kunnen laten zien hoe belangrijk ik ben. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik ben vriendelijk voor jullie geweest, zoals een moeder die voor haar kinderen zorgt. Ik voelde liefde voor jullie. Daarom vertelde ik jullie niet alleen maar Gods goede nieuws. Nee, ik deelde ook mijn leven met jullie, want ik ben veel van jullie gaan houden.
(1 Tessalonicenzen 2:5-8, BGT)
EEN STAPJE DICHTERBIJ
Ik kan het niet helpen. Onwillekeurig moet ik altijd even glimlachen als ik lees dat Paulus zichzelf vergelijkt met een moeder. Welk beeld ik ook van hem heb, niet dat van een zorgzame moeder. Apostel, leraar, evangelist, ja. Een krachtige persoonlijkheid die zonder ergens doekjes om te winden zijn en Gods gedachten op papier zet, zeker. Een strenge vader die zijn geestelijke kinderen terechtwijst, dat soms ook.
Maar een moeder… Een moeder zorgt voor haar kinderen, geeft hun te eten, voorziet hen van alles wat ze nodig hebben om lichamelijk en geestelijk veilig en toegerust op te groeien tot zelfstandige mensen. Een moeder offert daar heel veel voor op. Ze draagt haar kinderen onder haar hart, brengt ze met pijn en moeite op de wereld en zet vervolgens haar tijd, energie, middelen en vooral haar liefde in om haar mooie, moeilijke taak te vervullen.
Een moeder heeft verdriet als haar kinderen lijden of als ze een verkeerde, schadelijke weg inslaan. Ze zal hen omringen met haar gebed en waar nodig en mogelijk met woorden bijsturen. Maar een moeder zal vooral proberen om in haar eigen leven een positief voorbeeld te zijn voor haar kinderen, zodat zij kunnen zien en voelen dat zij zelf in praktijk brengt wat zij haar kroost met haar woorden probeert bij te brengen.
Wacht eens even… dat zie ik eigenlijk allemaal terug als ik naar Paulus kijk. Zo’n geestelijke moeder was hij inderdaad voor zijn geestelijke kinderen. Niet perfect, zoals bovenstaande profielschets ook niet door elke moeder zonder vallen en opstaan, zonder fouten zal worden nageleefd. Maar evengoed een moeder…
En als Paulus als een moeder kan en mag zijn voor de mensen in zijn naaste omgeving, dan mag ik dat ook. Dus volg mij na, zoals ik Christus navolg, schrijft hij in 1 Korintiërs 11:1. Woorden die we vaak met enige achterdocht lezen. Wie denk je wel dat je bent, Paulus?
Maar Paulus kende het verhaal van Christus’ zorg voor Zijn moeder en Zijn beste vriend, vlak voordat Hij aan het kruis Zijn laatste adem uitblies. Hij wist van het speciale plekje in Jezus’ hart voor kinderen, voor verschoppelingen, voor zieken en zondaren. Hij had gehoord over de manier waarop Hij mensen die honger had te eten gaf, letterlijk en geestelijk, hoe Hij mensen die dorst hadden levend water aanbood. Hoe Hij omging met mensen die Zijn aandacht, zorg en liefde zo keihard nodig hadden.
Dat voorbeeld van Zijn Heer wilde Paulus navolgen en dat vatte hij in bovenstaand Bijbelgedeelte samen als de liefde en de zorg van een moeder voor haar kinderen. Aan jou en mij om hem, en dus ook Jezus, daarin na te volgen en als een moeder te zijn voor de moederloze en moedeloze mensen die Hij op ons pad brengt.
GEBED
Trouwe Vader in de hemel, vandaag is het Moederdag en denken we met allerlei gevoelens aan de moeders in ons leven. Met dankbaarheid, liefde en respect, maar misschien ook met pijn en verdriet. Wat is het dan bijzonder om ook hierin van Jezus te mogen leren hoe we zelf – man of vrouw, jong of oud, met of zonder eigen kinderen – als een moeder mogen zijn voor de mensen in ons leven. Help ons om hen te omringen met liefde, zorg en aandacht, zoals Jezus Zelf ons dat heeft geleerd en voorgeleefd. En dank U voor onze moeders! Help ons om hen te eren, zoals U ons dat opdraagt. En als ons dat om wat voor reden dan ook zwaar valt, zegen ons dan met heling en met genade om daarmee om te gaan. Amen.