Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.
(1 Petrus 5:7, NBG)
BIJBELGEDEELTE
Mijn zoon, vergeet mijn lessen niet, houd in je hart mijn richtlijnen vast. Ze vermeerderen de dagen van je leven, geven je vele jaren van geluk. Mogen liefde en trouw je nooit verlaten, wind ze om je hals, schrijf ze in je hart. God en de mensen zullen je genegen zijn en je zult waardering ondervinden. Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan Hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg.
(Spreuken 3:1-6, NBV)
EEN STAPJE DICHTERBIJ
Je kent het vast wel: je ziet een vrouw lopen die je heel lang niet gezien hebt en denkt: hoe heet ze ook alweer? Je weet dat de naam ergens in een hoekje van je hersenen moet zitten. Je piekert je suf, maar je kunt er niet op komen. De volgende ochtend sta je onder de douche en opeens schiet de naam je te binnen, op een moment dat je er helemaal niet mee bezig was.
Zo gaat het bij mij geregeld tijdens het vertalen. Soms weet ik gewoon dat er ergens een beter woord of een andere uitdrukking voor moet zijn, maar kan ik er niet op komen. Vroeger bleef ik daar dan heel lang over nadenken. Inmiddels weet ik dat dat geen zin heeft. Ik moet het juist laten rusten, in het vertrouwen dat er op een gegeven moment vanzelf een betere oplossing in me opborrelt.
Laatst bekeek ik een paar populairwetenschappelijke colleges op YouTube over de werking van onze hersenen. De voorbeelden die ik hierboven beschrijf, kwamen daarin ook aan de orde. Dat je juist in rust tot oplossingen komt, heeft te maken met het feit dat je hersenen dan overschakelen naar een andere modus, waarin andere gebieden worden geactiveerd en andere verbindingen tot stand komen, waardoor opeens het kwartje kan vallen. De professor in de video benadrukte dat het belangrijk is om niet door te duwen als je blijft steken in je werk, maar bijvoorbeeld even te gaan wandelen en los te laten, te durven vertrouwen op de functie van je hersenen waar je geen grip op hebt.
Prachtig om te merken hoe onze Schepper dat bedacht heeft. Het draagt ook helemaal Gods stempel, die afwisseling van inspanning en ontspanning, werk en rust. Het is niet alleen goed voor ons, het wijst ons ook op onze beperking als mens: zonder Gods zegen is al ons zwoegen vergeefs. Vergeefs is het dat je vroeg opstaat, je laat te ruste legt, je aftobt voor wat brood – Hij geeft het Zijn lieveling in de slaap. (Psalm 127:2, NBV)
Wij mensen willen daar niet altijd aan, wij willen vaak ‘doorduwen’, ook al werkt dat juist averechts. Denk maar aan sporters, die te lang doortrainen en dan tijdens die ene belangrijke wedstrijd geen goede prestatie kunnen neerzetten, omdat ze hun lichaam de broodnodige rust hebben onthouden, of aan studenten die de hele nacht doorblokken en dan tijdens hun tentamen een black-out krijgen.
Loslaten… ik vind dat een van de moeilijkste dingen die er is. Ik ben een kampioen-tobber, een eersteklas-angsthaas. Voor loslaten is moed nodig. Want als ik de touwtjes uit handen geef, gaat het dan nog wel goed? Als ik niet help, loopt de boel dan niet helemaal in het honderd?
In 1 Petrus 5:7 staat: Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u. Het helpt mij altijd om zo’n tekst als het ware voor me te zien. Als ik iets van me afgooi, moet ik het wel loslaten. Loslaten uit mijn handen, mijn eigen kracht – en overgeven in de handen van God, Die ‘bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen’ (Efeziërs 3:20, NBG).
Op de slaapkamer van mij en mijn man staat een bordje met de tekst ‘loslaten is je enige houvast’. Het herinnert mij aan het belang van loslaten. Maar helemaal waar is het niet. Mijn houvast is niet dat ik loslaat, maar dat God mijn bekommernis opvangt. Bij Hem zijn mijn zorgen in goede handen.
GEBED
Dingen loslaten kan zo vreselijk moeilijk zijn, Vader. Geef ons de moed als wij dat niet durven. Laat ons merken dat U oplossingen geeft als wij onze zorgen uit handen geven. Amen.