Hardhandig trek ik een zak chips open. De dungesneden in olie gebakken aardappels lachen me toe. Ik voel me, zoals mijn kinderen zeggen, ‘k-u-nog-wat’. Want ik maakte vandaag ruzie met hen. Ik heb een belangrijke deadline op mijn werk niet gehaald. En o ja, ik ben ook wat te dik (of heel veel te dik, dat hangt van mijn humeur af) en ik doe nooit meer wat aan sport.
De chips valt in een porseleinen schaaltje. In het midden daarvan lopen drie enorme barsten. Eigenlijk kan het schaaltje er echt niet meer mee door; de kans is groot dat ik met de chips een stuk porselein naar binnen werk. Toch vind ik het schaaltje met barsten mooier dan zonder. Het was van mijn wijlen oudtante en als ik het in mijn handen heb, zie ik haar in gedachten staan. Ze kon het niet over haar hart verkrijgen om haar mooie schaaltje weg te gooien. Haar set met schaaltjes was niet compleet zonder dit ene gebarsten exemplaar. Dus lijmde ze het liefdevol en gebruikte het tot haar dood.
Ik kijk naar de barsten en vraag me af: ben ik ook een schaaltje met een barst erin? Ik denk het wel. En opeens moet ik denken aan de spreuk op de scheurkalender op de wc, die ik net las: Je mag zijn zoals je bent bedoeld. Dat klinkt mooi, maar voelt als een onmogelijke opdracht. Want kan ik in dit leven wel echt zijn zoals ik ben bedoeld? Het leven bevat barsten. Ik bevat barsten. En nee, zo ben ik niet bedoeld.
Gelukkig is er een hemelse Vader Die de lijmpot liefdevol hanteert. Die mij niet wegdoet, júíst niet. Want zonder mij is Zijn collectie niet compleet. Zelfs met een zak baalchips achter de kiezen.
Lisa TerKeurst schreef op Instagram (vrij vertaald naar het Nederlands): Ik wilde altijd alles zo snel mogelijk lijmen, maar soms zijn er geen gebroken stukken, maar is er alleen gruis… en gruis valt niet te lijmen. Ik wil daarom dat dit doordringt tot diep in je hart: stof is een van Gods favoriete ingrediënten. Hij had tijdens de schepping tenslotte toegang tot alle ingrediënten, maar Hij koos voor stof toen Hij Zijn favoriete creatie maakte. Uit stof kwam nieuw leven.
Misschien moet ik de volgende keer als ik me rot voel mijn heil zoeken in het kapotsmijten van iets, tot gruis. Of met de restjes van mijn eigenwaarde aankloppen bij mijn Ontwerper. Bij Hem hoef ik niet door het stof om weer als nieuw te worden. Hij staat klaar met de lijmpot, in plaats van een krakende zak vet. Zijn veger en blik is altijd groot genoeg. Ook voor iemand die (heel veel of een beetje) te dik is van het eten van baalchips.