Koninklijke bruid

Zo’n halfjaar geleden gebeurde het. Nog half met mijn hoofd in de wolken na een allerheerlijkste droom over mijn knappe, roodharige prins en mij, strekte ik mijn arm om de irritante nieuwslezer met z’n ‘Breaking news!’ het zwijgen op de te leggen. Maar het was al te laat, want net voordat ik de uitknop van mijn wekkerradio indrukte, hoorde ik zijn eerste woorden en stortte mijn wereld in.

Meteen was ik klaarwakker en ik schoot overeind. Het kon niet waar zijn. De nieuwslezer had vast de verkeerde naam genoemd. Of het bericht berustte op onjuiste gegevens. Of het was een of andere niet-grappige grap. Per slot van rekening was ik al jaren verliefd op hem. Brieven had ik hem geschreven. Berichtjes via Facebook en weet ik niet wat gestuurd. Naar hem gezwaaid, hem kushandjes gegeven… En nu had hij een ander?

Snel griste ik mijn telefoon van het nachtkastje en zocht de eerste de beste nieuwssite op, terwijl ik maar één ding kon denken: Laat het niet waar zijn. Alsjeblieft, laat het niet waar zijn. Maar het volgende moment stond het in koeienletters op het schermpje. Prins Harry heeft een vriendin.

Verslagen liet ik me terugvallen in de kussens en ik keek ontzet naar de zwartharige… troela die mijn prins aan de haak had geslagen. Wat zag hij nu in haar dat ik niet had? Was ik soms niet knap genoeg? Mijn neus te scheef? Mijn haar te melkboerenhondenachtig? Mijn huid te pukkelig? Hoe langer ik naar mijn prins en zijn nieuwe vlam keek, hoe meer ik besefte dat ik dat inderdaad was. Alledaags. Saai. Een van dertien in een dozijn. Verre van koninklijk…

Met een zucht zette ik mijn telefoon uit. Weg was mijn roze wolk. Vervlogen alle dromen over prinsen op witte paarden. Verdwenen al mijn hoop op een koninklijk leven met zwierige baljurken, voortreffelijke staatsbanketten, peperdure juwelen en een enorm paleis. In plaats daarvan zag ik beelden van een oud, alleenstaand vrouwtje in een versleten bloemetjesjurk achter de geraniums in een tochtig bejaardenflatje, en opeens voelde ik me heel erg zielig. Maar zo’n tien minuten kniezen later was ik het zat en zwaaide ik mijn benen over de rand van het bed. Tijd om op te staan.

Met dat ik het boek zag liggen, trok ik mijn benen weer onder de deken en haalde het onder de stapel romans vandaan. Zodra ik me weer onder de dekens had genesteld, bladerde ik het door, tot mijn blik bleef hangen op een zinnetje. Jij bent een koninklijke hoogheid!

Vergeten waren alle gedachten aan prins Harry en zijn tuttebel, en ik las geïntrigeerd verder. Vandaag mag jij weten dat je een koningskind bent, omdat God, Die jouw Vader wil zijn, de Koning der koningen is. Even verder las ik dat ik de kroon op Zijn schepping ben en dat ik, als Hij mijn Koning is en ik Zijn koningskind, ooit met Hem mag regeren.

Ongelovig staarde ik voor me uit. Geen Buckingham Palace, maar een hemels koninkrijk. Geen Imperial State Crown, maar de kroon van het leven. Geen dure Valentino-jurken, maar een koninklijk kleed. Geen bruiloft met prins Harry en toch een koninklijke bruid – van de Koning.

Een koningin tot in eeuwigheid!

N.a.v. Jij bent het koningschap waard; het vierde hoofdstuk uit Tijd om op te staan. Dit boek wil je helpen om Gods unieke plan met jouw leven te ontdekken. Door middel van Bijbelteksten, verwerkingsvragen en doe-opdrachten ga je op zoek naar wie je bent en hoe God je bedoeld heeft. Je wordt je bewust van je koninklijke identiteit en geïnspireerd om op te staan, voor Jezus te leven en te schitteren! Nieuwsgierig? Neem een kijkje of bestel het boek meteen.