Heel hard zingen

How He loves us, ooh how He loves us. De muziek schalt in mijn oren. Ondertussen stap ik met twee gewichten een trapje op en neer. Doodvermoeiend, maar heel gezond, zeggen ze. Ik heb zin om hard mee te zingen. Ik voel mijn bovenbenen trillen van inspanning. Na dertig opstapjes ga ik zitten.

Tijdens het refrein van het lied steekt de zangeres een soort preek af. Het gaat over de liefde van God. Dat we veranderen door het ervaren van Gods liefde. ‘Zonder de liefde van God bestaat muziek alleen maar uit noten, zonder de liefde van God maken de instrumenten alleen maar geluid. Zonder Zijn liefde is het leven leeg.’

Ik kijk om me heen. De meeste mensen staren in een oneindig niets, terwijl ze op de crosstrainer staan of aan apparaten hangen. Leeg?
Zonder Gods liefde zijn deze apparaten alleen maar vermoeiend, is een afgetraind lichaam nutteloos, een ochtend in de sportschool zonder inhoud.

De zangeres gaat verder: ‘Heb je Gods liefde weleens ervaren? Dan weet je waar ik het over heb. Want het verandert je, als je een ontmoeting hebt met God, ben je nooit meer dezelfde.’ De woorden raken me. Alweer. Ik heb het al tig keer gehoord en iedere keer ontroert het me en maakt het een diep verlangen in me wakker om Gods liefde te ervaren.

Niet alleen zélf te ervaren, maar door te geven aan anderen.

Ik kijk om me heen. Zal ik het eens heel hard door de ruimte roepen? Dat iedereen hier Gods liefde nodig heeft? Dat ze een ontmoeting met Hem kunnen hebben? Dat Hij van hen houdt? Het borrelt in me, ik zou het zo kunnen doen.

Zou ik direct als instabiel figuur worden afgevoerd? ‘Het spijt me zeer, we hebben haar een spuitje gegeven, want ze begon opeens te schreeuwen tegen de mensen in de sportschool. Voorlopig houden we haar hier ter observatie.’ Mijn man geschokt, de kinderen natuurlijk huilen en zo.

Ik maak braaf mijn oefeningen af en neurie maar heel zachtjes mee. Als ik even later op mijn fiets zit, hoef ik me niet meer in te houden. Zo hard als ik kan, zing ik mee met de muziek die door mijn oortjes klinkt. Ik ga ook steeds harder fietsen.

Tot ik onze straat in rijd en tot mijn schrik een hond heel hard begint te janken als hij me hoort. De vrouw die hem uitlaat, roept iets, maar dat kan ik niet verstaan. Ik zwaai naar haar en lach hardop. Heerlijk! Ik ben helemaal opgeknapt. Het werkt nog beter dan je afmatten in de sportschool.

Gods liefde is gewoon zo ongelofelijk!

PS Benieuwd waar ik naar luisterde? Dit was het nummer.