“Dus je neemt helemaal geen computer mee? Zelfs geen tablet?” Het ongeloof moet in mijn stem te horen zijn geweest, maar mijn vriendin blijft er kalm onder. “Helemaal niks. Kunnen de kinderen ook geen ruzie krijgen over wie aan de beurt is.”
Dit weekend gaan we als gezin voor het eerst in ons huwelijk kamperen. Sinds we dat aankondigden, krijgen we van alle kanten adviezen. Maar deze van mijn vriendin spant de kroon. Geen computer?! “Maar hoe doe je dat dan met schrijven?” pols ik voorzichtig. “Schrijven? Ik heb vakantie, hoor!”
Mijn vriendin is freelance tekstschrijver, net als ik, maar blijkbaar is schrijven voor haar niet ook haar hóbby. Dat kan natuurlijk, maar ondertussen heeft ze me wel met een dilemma opgescheept. Geen computer mee? Het scheelt natuurlijk wel een heleboel zenuwen, want als dat ding uit de tent wordt gestolen, ben ik mijn hele bedrijf kwijt. Misschien weer gewoon ouderwets gaan schrijven met pen en papier? Dat heeft wel iets romantisch. En het is tenslotte maar voor een weekend. Mijn besluit is genomen. Ik ga kamperen en neem níet mee… een laptop!
Zondagavond, als we na een heerlijk zonnig weekend kamperen weer thuiskomen en ik alle spullen weer op hun plek leg, ontdek ik het schrijfblok dat ik in mijn tas had gestopt. Oeps. Daar heb ik het hele weekend niet naar omgekeken… Gewoon geen tijd voor gehad, omdat ik te druk was met niks doen. Beetje afwassen, Kubbs gooien en luieren. Het voelt of ik een week vakantie heb gehad, zo ontspannen was het. Ik lach als ik terugdenk aan het gesprek met mijn vriendin. Het ging prima zonder laptop! Alleen… straks wordt het zomervakantie en wat doe ik dan? Geen computer? Ik weet niet of ik dát overleef!