Als u lijdt omdat u christen bent, schaam u dan niet en draag die naam tot eer van God.
(1 Petrus 4:16, NBV)
BEGRIJPEN
Laatst preekt er een zendeling bij ons, en hij schetste een gebeurtenis die zich had voorgedaan in een van de lokale kerken bij hem in de buurt. De Aziatische voorganger daar ontmoette een Europese collega, en hij ontdekte bij zijn broeder wat bloed ter hoogte van zijn kaak.
‘Gesneden tijdens het scheren?’ informeerde hij, wijzend op de wond.
‘O dat,’ antwoordde de broeder. ‘Nee, ik ben geslagen tijdens evangeliseren. U weet wel hoe dat gaat; u bent tenslotte zelf ook voorganger.’
Maar dat wist zijn collega dus niet.
Vervolging en lijden; voor de eerste christenen was het de alledaagse praktijk. Het commentaar van Petrus in zijn brief is verbijsterend nuchter. Wees maar niet verbaasd wanneer je dat overkomt, schrijft hij, want het is heel gewoon. Zie het maar als een vuurproef. Je hebt deel aan het lijden van Christus.
We kennen die teksten wel, maar zelden hebben we het idee dat ze iets met ons of met het hier en nu te maken hebben. Maar als je de verhalen op de site van de ondergrondse kerk leest, of luistert naar de belevenissen van een zendingsmedeweker, besef je dat het helaas in heel wat delen van de wereld voor veel christenen nog steeds de realiteit is.
Wat kunnen wij voor hen betekenen, gezeten in onze gerieflijke kerken? We kunnen mensen schrijven, we kunnen voor hen bidden. Meedoen aan acties die Open Doors organiseert. Het lijkt misschien een schamele bijdrage, maar het betekent vaak dan je denkt.
De wetenschap dat er elders in de wereld mensen zijn die met ons meeleven en voor ons bidden, is zo’n bemoediging, las ik in een van de artikelen van Open Doors. Omgekeerd krijgen zij voor ons, door er concreet mee bezig te zijn, een gezicht en worden het mensen van vlees en bloed, broeders en zusters waarmee wij verbonden zijn.
De man van Meskele werd door radicale moslims vermoord om zijn geloof in God. Dergelijke moorden op christelijke mannen komen vaker voor in Ethiopië. Weduwen hebben het in het Afrikaanse land erg zwaar en staan er vaak alleen voor. Zonder inkomen en met het gemis van je partner ziet de toekomst er ineens heel anders uit. Open Doors biedt weduwen zoals Meskele onder meer traumahulp en financiële ondersteuning. Daarnaast worden ze voorzien van de eerste levensbehoeften. Meskele, die achterbleef met zeven kinderen, is dankbaar voor het gebed en de hulp die ze krijgt: ‘De Heer gebruikt jullie om mij te bemoedigen.’
Een nevenwerking is dat het ons met andere ogen naar de eigen omstandigheden leert kijken. Natuurlijk, wij hebben ook onze problemen, op een ander vlak. En misschien kun je het een niet met het ander vergelijken, maar de confrontatie met onze vervolgde medechristenen helpt ons wel onze eigen situatie te relativeren.
Na het verhaal van onze gastprediker voelde ik me wat beschaamd. Vlak voor de dienst had ik het nog met iemand over onze stoelen gehad. De kleur van de zitting stond eigenlijk wel heel slecht bij de vloerbedekking. Toch het visitekaartje van de kerk, nietwaar?
Lekker belangrijk!
NALEVEN
Probeer jij je weleens voor te stellen wat je zou doen als het in Nederland levensgevaarlijk werd om christen te zijn? Ik krijg het dan altijd Spaans benauwd. Zou ik dan nog openlijk mijn geloof durven belijden? Zou ik nog steeds naar de kerk gaan? Eerlijk gezegd ben ik bang dat er weinig heroïsch aan mij zou zijn en ik diep in mijn christelijke schulp zou kruipen. Grote kans dat ik zou denken: niemand heeft iets aan mij als ik dood ben. Of: geloof zit aan de binnenkant. Ik weet nu al wat ik tot mijn verdediging zou aanvoeren. Nou ja, dat denk ik tenminste. Zeker weten doe ik het pas als het zover is. En ik hoop natuurlijk vurig dat dit nooit het geval zal zijn.
Dat is ook de reden dat ik altijd zo enorm onder de indruk ben van de getuigenissen van mijn broeders en zusters die vervolgd worden. Ik vind het onbegrijpelijk. Hoe is het mogelijk dat iemand zijn leven op het spel zet voor zijn geloof? Toch doen zij dat. En om geen andere reden dan dat Degene Die zij volgen, dat ook heeft gedaan. Hij zette Zijn leven niet alleen op het spel; Hij legde het vrijwillig af.
En dan is daar dat besef… Ik zeg wel dat ik Jezus wil volgen, maar of ik zover zou gaan?
Femmie van Santen
Nieuwe berichten door Femmie van Santen (toon alles)
- Wat als… - 19 december, 2018
- God, waarom… - 16 december, 2018
- Opbouwende woorden - 14 oktober, 2018
